တင့်တယ် - ရောမကိုအာခံသူ

ဘာသာပြန်သူ၏ အမှာ

          “ရောမကို အာခံသူ” ဘာသာပြန်ဝတ္ထုကြီး၏ မူရင်းမှာ HOWARD FAST ရေးသားသော SPARTACUS အမည်ရှိ ဂန္တဝင် မြောက်ဝတ္ထုကြီးပင် ဖြစ်သည်။

          ရှေးခေတ်အခါ ရောမလူမျိုးတို့ ဘုန်းမီး နေ လ တောက်ပကြ စဉ်အခါက ရောမ ယဉ်ကျေးမှုသည် တဖြည်းဖြည်း ပျက်စီးယိုယွင်းလာ ခဲ့ချိန်တွင် ဇာတ်အိမ်ကိုတည်ဆောက်၍ ထားလေသည်။ ရောမလူမျိုး တို့သည် စစ်ရေးစစ်ရာတွင် ထူးချွန်၍လာသည်နှင့်အမျှ ရောမအာဏာ ပိုင်များသည် ဘုန်းလက်ရုံး ဆန့်တန်းကြရာ မြေထဲပင်လယ်တစ်ဝိုက် သည် ရောမ၏ သံခြေဖနောင့်အောက်သို့ရောက်၍နေခဲ့သည်။ ထိုမျှ မကသေး အင်္ဂလန်၊ အာဖရိက၊ အိန္ဒိယ စသည့် နိုင်ငံများအထိပင် အာဏာစက်ပျံ့နှံ့ခဲ့သည်။

          အာဏာဟူသည် အာဏာပိုင်သူကို ပျက်စီးစေမြဲဖြစ်သည်။ သံမှဖြစ်သော သံချေးသည် သံကိုဖျက်သည့်နည်းအတိုင်း၊ အာဏာပိုင် သူသည် သူပိုင်သော အာဏာကပြန်၍ ဖျက်ဆီးခြင်းကို ခံရမြဲဖြစ် သည်။ အာဏာသည် ယစ်မူးစေတတ်သော သေအရက်နှင့် တူသည်။ သေအရက်ကို များများသောက်လေလေ များများမူးသလို အာဏာသည်လည်း များများရှိလေလေ ကတိမ်းကပါးဖြစ်စေလေလေ ရှိတတ် သည်။

          ရောမလူမျိုးတို့ ဘုန်းတန်ခိုး အထက်ဆုံးအချိန်၌ သူတို့သည် အခြားသော လူမျိုးများကို မနုဿလူသားများဟုပင် မထင်တော့အောင် ဖြစ်၍လာကြသည်။ အရူးတစ်ပိုင်းသဖွယ် ဖြစ်၍လာကြသည်။ ထို့ကြောင့် စာရိတ္တအပျက်ကြီး ပျက်စီးလာကြသည်။ သေရည်နှင့် မေထုန်ကျူးလွန်မက ကျူးလာကြသည်။ နောက်ဆုံး၌ လူအချင်းချင်း မသေမချင်း လက်နက်အမျိုးမျိုးနှင့် တိုက်ခိုက်သတ်ဖြတ်သော လူသတ်ပွဲ များကိုပင် ရုံသွင်း၍ ခမ်းနားကြီး ကျယ်စွာ ပြသကြသော အခြေအထိ စိတ်ရိုင်းစိတ်မိုက်များ တိုးပွား၍ လာခဲ့ကြသည်။ တိရစ္ဆာန်စိတ်များဝင်၍ လာကြသည်။ ယင်းသည်ကား ရောမလက်နက်နိုင်ငံကြီး ပြိုကွဲပျက်စီး ရမည့်အဦးအစပင် ဖြစ်ခဲ့လေသည်။

          ဤဘာသာပြန် ၀တ္ထုထဲ၌ ရောမလူမျိုးတို့၏ ကျွန်ပြုခြင်းကို ခံရသော အခြားလူမျိုး များသည် ရောမ၏ထမ်းပိုးအောက်မှ မခံမရပ် နိုင်လွန်းသောကြောင့် ရုန်းထွက်ကြရပုံကို ဇာတ်အိမ်ဖွဲ့ ၍ ဖော်ပြထား သည်။

          မူရင်းရေးသူ HOWARD FAST သည် ဤဝတ္ထုကြီးကို ရေးရာ၌ ရောမရာဇဝင်ကို အသေးစိတ်ပြန်၍ဖော်ထုတ်သည်ထက် ယခုမျက်မှောက် ခေတ်၏ အခြေအနေကို ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ သတိပေးခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဘာသာပြန်သူက ထင်မိလေသည်။ ယခုပစ္စုပ္ပန် မျက်မှောက် ခေတ်တွင် တိုက်ရိုက်ဖြစ်စေ၊ သွယ်ဝိုက်သော နည်းနှင့်ဖြစ်စေ အားကြီး သူ လူတစ်မျိုးက အားနည်းသူလူတစ်မျိုးကို ဖိနှိပ်လျက်ရှိနေကြသည်။ အချို့အချို့သော နိုင်ငံများ၌ တင့်ကားများ၊ လေယာဉ်ပျံများနှင့်ပင် ဖိနှိပ်အုပ်စိုးနေကြသည်၊ ထိုအဖြစ်များကို တင်စားသောအားဖြင့် မူရင်း ရေးသူက သူ့ဝတ္ထုကို ရေးသည်ဟု ထင်မိသည်။ မူရင်းရေး သူ၏ အာဘော်မှာ.. “တန်ခိုးကြီးမားလွန်းလှသော ရောမကိုပင်လျှင် မခံရပ် နိုင်လွန်းသောအခါ၌ လက်နက်မဲ့ ကျွန်များကပင် ခုခံတော်လှန်ကြသေး သည်၊ ယခုခေတ်တွင်လည်း “ဖိလွန်းလျှင် ထောင်လိမ့်မည်” ဟူသော သဘောပင်ဖြစ်လေသည်။

          “လူသတ္တဝါတို့သည် လွတ်လပ်စွာမွေးဖွားလာသော်လည်း အမြဲနှောင်ကြိုးတည်းခြင်း ခံနေရသည်” ဟူသော ဆောင်ပုဒ်ကို လက် ကိုင်ထားကာ ထွန်းကားလာခဲ့သောဝါဒ မျိုးတို့သည်ပင် တဖြည်းဖြည်း တန်ခိုးထွား၍ လာသောအခါ၌ ထိုဝါဒရှင်နိုင်ငံတို့ကပင် အခြားသော နိုင်ငံများကို ကျွန်ပြုကြသည်ကို မျက်မှောက်ခေတ်၌တွေ့၍ နေရသည်။ ကျွန်ပြုခြင်းခံရသော နိုင်ငံများသည် ကျွန်ဘဝမှ လွတ်မြောက်ရန် ရုန်း ကန်ကြသည်။ ရုန်းကန်ရာ၌ အသက်ကို စတေး၍ ရုန်းကန်ကြသည်။ လွတ်မြောက်ရေးကိုရသူ နည်းပါးသလောက် ရုန်းကန်သဖြင့်ပင် ပို၍ ဖိနှိပ်ခြင်းခံရသူက များသည်။ လွန်ခဲ့သောအနှစ် နှစ်ဆယ်အတွင်းက ကမ္ဘာစစ်ပြီးခေတ် သမိုင်းကို ပြန်လည်သုံးသပ်လိုက်ပါလျှင် ထိုရုန်းကန် မှုမျိုးတို့ကို တစ်သီတစ်တန်းကြီး တွေ့နိုင်သည်။ ကမ္ဘာ့တိုက်ကြီး အားလုံး၌ပင် ရုန်းကန်မှုများပေါ်ပေါက်ခဲ့ပြီး လွတ်လပ်ရေးရသောနိုင်ငံ များ ပေါ်ပေါက်လာရပုံကို အများသိကြပြီး ဖြစ်သည်။ သို့သော် မလွတ် လပ်သောနိုင်ငံအများပင်လျှင် ကျန်ရှိနေလေသေးသည်။ အချို့သော လွတ်လပ်သည်ဆိုသည့်နိုင်ငံများသည်ပင်လျှင် အတွင်းသဘော အားဖြင့် မလွတ်လပ်ဘဲရှိနေကြသည်ဟု ဆိုစရာပင် ရှိနေလေသည်။

          မည်သို့ပင်ဖြစ်စေကာမူ လူသားတို့၏လွတ်လပ်လိုသော စိတ်ဓာတ်သည်ကား မည်သည့်အခါမျှ မငြိမ်းမသေနိုင်သော မီးတောက် မျိုးဖြစ်သည်။ အပြင်းအထန်ထ၍ အလျှံတညီးညီး တပြောင်ပြောင်တောက်လောင်သောအခါလည်း ရှိသည်။ ပြာဖုံး မီးခဲအသွင်ဖြင့် ငြိမ်ဝပ် ၍လည်း နေတတ်သည်။ သို့သော် မီးကား မသေချေ။ အခွင့်တည်း ဟူသော လောင်စာနှင့် အခါတည်းဟူသော လေအပင့်တို့ကြုံလျှင် ထိုမီးခဲမှ မီးတောက် မီးလျှံဖြစ်ပေါ်၍ လာရမြဲဖြစ်သည်။

           ဤသဘောသည်ကား လူ့ဘုံ၏သဘောဖြစ်သည်။ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတို့ ဖုံးလွှမ်းရာ လူ့လောက၌ ဖိနှိပ်သူက ဖိနှိပ်၍ တော်လှန် သူက တော်လှန်နေသော သဘောတရားမှာ တစ်ရစ်ပတ်ပတ်လည်၍ နေသော ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေး သံသရာပင် ဖြစ်ချေသည်။ ကုသိုလ် အကုသိုလ်ကံတို့ မပြတ်စဲသေးသမျှ ကာလပတ်လုံး လူသားတို့သည် ယင်းသည့် သံသရာထဲမှာပင် တဝဲလည်လည် နေကြရဦးမည်ကဲ့သို့ဖြစ်၍နေလေသည်။

          မူရင်းရေးသူသည် သူ၏ဝတ္ထုထဲ၌ ဤသဘောကို တင်ပြ ထားသည်။ သို့တင်ပြရင်းကပင် မူရင်းရေးသူက ဝတ္ထု အနှစ်တစ်ရပ်ကို ထပ်မံဖော်ထုတ်ပြန်သည့်အားဖြင့် “လူဆိုသည်မှာကား ကမ္ဘာကျေသော် လည်း ဥဒါန်းမကျေသောသူများ ပါဝင်သည့် အစုအဝေးဖြစ်သည်။ ဝတ္ထုပါ ဇာတ်ကောင်များသည် မည်မျှပင် အခြေအနေဆိုးရွားစေကာမူ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေးကြသောသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ထိုသူများ၏ စံနမူနာကိုယူကာ သတ္တိ ဗျတ္တိနှင့် ပြည့်စုံကာ အမှန်တရားဘက်က ရပ်တည်နိုင်ကြပါစေသတည်း” ဟူသော ဆန္ဒပြု အမှာစကားချီး၌ ရေးသားထားသည်။

          ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းမှာ ခရစ်တော်မပေါ်မီ ၇၁ ရာစုနှစ်က အကြောင်းအရာများ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အသေအချာစိစစ်၍ ချိန်ထိုးကာ ဖတ်ရှုမည်ဆိုပါလျှင်မူ မျက်မှောက်ခေတ် အချို့သော နိုင်ငံများ၌ ဖြစ်ပျက်၍နေသော ကိစ္စများကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင် နိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ရပေသည်။    

          မူရင်းဝတ္ထုကို ဘာသာပြန်၍ ရဲရဲရင့်ရင့်နှင့် ထုတ်ဝေသော နှလုံးလှစာပေတိုက်ကို ကမ္ဘာ့စာပေသမိုင်းတွင် ထင်ရှားသည့် စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ် မြန်မာဘာသာဖြင့် ပေါ်ထွက်ကာ မြန်မာ့စာအုပ်စင်သို့ ရောက်လာစေသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ရပေသည်။ ထို့ပြင် ဤ စာအုပ်ကို ဘာသာပြန်ရာ၌ ကူညီရေးသားပေးသော ညီမငယ် မတင်အေးကို ကျေးဇူးတင်ရကြောင်း ဖော်ပြရပေမည်။

တင့် တယ်

၁၈-၁၂-၆၅