တက္ကသိုလ်စိန်တင် - ကမ္ဘာငြိမ်းချမ်းရေးဗိသုကာ ဦးသန့် (၃)

၇။ ဘာသာပြန်ဆရာ ဦးသန့် 

၁၉၃၀-ပြည့်နှစ်ဆီမှစ၍ မြန်မာစာပေလောကတွင် ဘာသာပြန်စာပေများ ( ခတ်စားစပြုလာသည်။ ထိုခေတ်က မြန်မာစာဖတ်ပရိသတ်များ၊ ဘာသာပြန် စာပေများနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုရှိစေရန် နာမည်ရ စာရေးဆရာများ ပါဝင်ရေးသား

သာ ဂန္ထလောကမဂ္ဂဇင်းက အထူးကြိုးစားဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ဆရာဇော်ဂျီ ၂၏ မဟာဆန်ချင်သူ ပြဇာတ်ကို ဂန္ထလောကမဂ္ဂဇင်းတွင် အခန်းဆက် ထည့်သွင်းဖော်ပြခဲ့သည်။ ထိုပြဇာတ်မှာ နာမည်ကျော် ပြင်သစ် စာရေးဆရာကြီး စစ်ဦး၏ စာပေကို မြန်မာပုံစံသွင်း၍ ဆရာဇော်ဂျီက ခပ်ပြောင်ပြောင် | ကလေး ရေးချထားသော ပြဇာတ်ဖြစ်သည်။ အလားတူပင် ဒေါက်တာ ရမ်လျောင်စသော စာရေးဆရာများကလည်း ဂန္ထလောကတွင် ဘာသာပြန် ရေးကြသည်။

ညိုမြ၊ သိပ္ပံမောင်ဝ စသော နာမည်ရံ စာရေးဆရာများကလည်း ကောင်းနိုးရာရာ နိုင်ငံခြားစာပေအချို့ကို ဂန္တ လောကမဂ္ဂဇင်းအတွက် မြန်မာ ပြန်ပေးကြလေသည်။

၈န္တ လောကသည် ထိုမျှနှင့် မကျေနပ် မရောင့်ရဲ၊ မြန်မာစာဖတ် ပရိသတ်များ၊ ဘာသာပြန်စာပေများ၏ အရသာကို ထို့ထက် ပိုမိုရင်းနှီးစေလို

သော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဂန္ထ လောကတွင် ဘာသာပြန်ပြိုင်ပွဲတစ်ရပ် ဖွင့်လှစ် ပေးခဲ့သည်။ အောက်တွင် ဖော်ပြထားသော “စလေအညာက မြွေဆရာ အကြောင်း” ကဗျာမှာ ဘာသာပြန်ဆရာ ဦးသန့်၏လက်ရာဖြစ်သည်။ နာမည်ကျော် အင်္ဂလိပ်ကဗျာဆရာတစ်ဦးဖြစ်သော (Robert Browning) ၏ (The piedpiper of Hamelin) ကဗျာရှည်ကြီးကို ဦးသန့်က မြန်မာ လို ဆီလျော်အောင် ပြန်ဆို၍ ကဗျာအသွားအတိုင်း သီကုံးရေးသားထားသည်။

ဤကဗျာမှာ ဂန္ထ လောကမဂ္ဂဇင်း၏ ဘာသာပြန်ပြိုင်ပွဲတွင် ပထမဆုံး ကဗျာ ဖြစ်လေသည်။ ကဗျာမှာ အင်္ဂလိပ်ကဗျာကို ဘာသာပြန်သည်ဆို။ မျှဖြင့် မူလဇာတ်လမ်း ဇာတ်သွားအတိုင်း သီဖွဲ့ ရေးသားထားခြင်း မဟုတ် မြန်မာစာပေတွင် ဦးသန့်မည်မျှ မ်းကျင်နှံ့စပ်သည်ကို သူ၏ ဘာသာ ချက်ကို ကြည့်၍ သိသာရသည်။

ဦးသန့်သည် မြန်မာစကားလုံး ကြွယ်ဝသူဖြစ်သည်။ ပေါရာ စကားလုံးများလည်း အတော်ပင် ပြည့်ပြည့်၀၀ လေ့လာမှတ်သားထား ဖြစ်သည်။ ထိုအချက်ကို သူ၏ ဘာသာပြန်ကဗျာ၌ ဝေါဟာရနှင့် ပေါကကျ စကားလုံးများ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဖောဖောသီသီ ထည့်သွင်းရေးသားထားသည်။ ဖတ်ရှုရခြင်းဖြင့် သိရပေသည်။ ဦးသန့်၏ ဘာသာပြန်ကဗျာမှာ သူ့ခေတီ သူ့ပရိသတ်နှင့်ဆိုလျှင် များစွာအောင်မြင်ခဲ့သော ဘာသာပြန်စာပေဟု ဆို မည်ဖြစ်သည်။ ဦးသန့်၏ ဘာသာပြန်ကဗျာကို လူကြိုက်များခဲ့ကြသည်။ အင်္ဂလိပ်ကဗျာ ကဗျာဆရာ၏ဇာတ်လမ်းကို မြန်မာသဘာဝနှင့် လျော်၍

အောင် အညာစလေမြို့ကို နောက်ခံထား၍ ရေးဖွဲ့ ထားခြင်းကပင် မြန်မ စာဖတ်ပရိသတ်အဖို့ သူ၏ ဘာသာပြန်စာပေကို နှစ်သက်မြတ်နိုးစရာ။ ဖြစ်ခဲ့ရပေသည်။

စလေအညာက မြွေဆရာအကြောင်း

ဦးသန့် ဘာသာပြန်ဆို သီကုံးသည် 

(၁) အတီရှေးခါ၊ နှစ်ငါးရာက၊ ရွှေညာစခန်း၊ ရောကမ်း၌၊ လွန်ဆန်းတင့်တယ်။ နေချင်ဘွယ်သား၊ မည်ဝယ် သညာ၊ စလေရွာဟု၊ လူလာလူသွား၊ မြဲစည်ကားသည်၊ တပါးရွာထူး၊ ရှိ၏ဘူးရှင့်၊ ပျော်မြူးရွှင်ပျောင်း၊ နေဖို့ကောင်း လည်း၊ အကြောင်းမသင့်၊ အခွင့်မသာ၊ အခါမဆိုက်၊ အခိုက် မကြုံ၊ ကံဆိုးဆုံ၍၊ ပုံယင်ပျားလင့်၊ ကြွက်ဘေးသင့်ရာ၊ အတင့်ရဲခြင်း၊ ထိုကြွက်မင်းတို့၊ ခပင်းလူခြေ၊ များထွေထွေကို မနေဝံ့အောင်၊ ဘေးရန်ထောင်၏။ ယခေါင်ရှေးဆီ၊ ပုဂံပြည်၌၊

တလီငှက်ကြီး၊ တသီးရှူးပျံ၊ တဖန်ဝက်ဆိုး၊ တမျိုးကျားမင်း၊ မင်းမူလျဉ်းသို့၊ မယွင်းသေချာ၊ လူမှာမအေး၊ ခွေးကိုရန်အောင်၊

ကြောင်ကိုသတ်ပြေး၊ ရွှေသွေးလူငယ်၊ ပုခက်ဝယ်ကို၊ ၀င်တွယ် ကိုက်ဖဲ့၊ နှိပ်စက်ခဲ့၏၊ အိုးပဲ့ခွက်လှန်၊ မကျန်ဟင်းသောက်၊ ဇွန်းကောက်ကောက်ကို၊ မျက်မှောက်လူရှေ့၊ ဝင်တိုးဝှေ့ကာ၊ စားချင်ရာကို၊ အာသာပြင်းပြင်း၊ စားတုံနှင်းသည်။ ကြွက်မင်း ဘေးကြီး ဆိုက်ပုံတည်း။ ။

(၂)

 ကြွက်မင်းဘေးကြီး၊ များထူဖီကာ၊ လူကြီးလူငယ်၊ အရွယ်မရွေး၊ မလေးမခန့်၊ လွန်ရဲဝံ့၍၊ အဝှန့်ပြောထူ၊ ကြွက် သိုက်ဟူ၏၊ မြို့သူမြို့သား၊ ရံခါများ၌၊ စကားစုရုံး၊ ပြောနေ တုန်းဝယ်၊ မဆုံးမီပင်၊ ကြွက်တပ်ဝင်၍၊ ပျိုပျင်ပျစ်ပျစ်၊ သံကျယ်ဟစ်ကာ၊ ရှိစေရာ၏၊ သို့သာနေကြား၊ အကြံပါး၍၊ တတ်အားမနိုင်၊ လက်ချခိုင်လျက်၊ ကြွက်နိုင်ငံစစ်၊ ဖြစ်ကြီး ဖြစ်မည်၊ စိုးလှသည်ကြောင့်၊ မတည်မရပ်၊ ရှင်လူထပ်၍၊ ဇရပ်ရှိရာ၊ စုရုံးလာပြီး၊ ကြံရာကံကြောင်း၊ နည်းလမ်းကောင်းကို အပေါင်းများထွေ၊ ဆွေးနွေးပေသော်၊ မြို့နေလူကြီး၊ ပညာသီးတို့၊ ဝမ်းနည်းစိတ်ပျက်၊ ကိုရွှေကြွက်ကြောင့်၊ ပင့်သက်လှိုက်ဖို၊ မြို့ဝန်ကိုလျှင်၊ ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့၊ သင့်ဘယ့်နဲ့ကြောင့်၊ ကြံမဲ့ဖြစ်ခင်း၊ ကြွက်မရှင်းခဲ့၊ အတင်းကာရော၊ အခွန်လောတတ်၊ စည်းစိမ် မြတ်နှင့်၊ ဂုဏ်ဒြပ်ဆင့်ထောင်း၊ ဆယ်အိမ်ခေါင်းတို့၊ အကြောင်း အသို့၊ ကြွဖို့သင့်ပြီ၊ မကြံစည်လျှင်၊ အတည်မရ၊ နှင်ထုတ် ချမည်၊ ခြိမ်းချောက်သည်တွင်၊ တလီမြို့ဝန်၊ ကြောက်သွေး မွန်သည်၊ ခိုက်တုန်ဆတ်ဆတ် ဖြစ်၏တည်း။ ။

(၃) 

ခိုက်တုန်ဆတ်ဆတ်၊ မတ်မတ်ရပ်၍၊ ပါးစပ်ဖွင့်ဟ ပြောရသည်မှာ၊ များတကာတို့ ကျုပ်မှာကိစ္စ၊ ကြံမရပြီ၊ မဆဝန်ကြီး၊ ထမ်းရွက်ပြီး၍၊ မှားကြီးမှားသည်၊ တပါးအရပ်၊ ရောက်တုံလတ်လျှင်၊ စိတ်မြတ်ရွှင်မြူး၊ ရှိပေဦးမည်၊ ရာထူး မလို၊ သောကပို၍၊ ထိုထိုဤဤ၊ အလီလီကို၊ အတည်မကျ၊ | စဉ်းစားလှပြီး၊ မရအကြံ၊ ကြွက်ဗိုလ်ရန်ကို၊ တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်၊ ခက်ကြီးခက်၏၊ သို့မြွက်နေစဉ်၊ ဇရပ်ပြင်မှ၊ ကြောက်ချင် ဖွယ်ရာ၊ ကြွက်အုပ်လာသို့၊ တာတာတက်တက်၊ အသံနှက်ရာ၊ အသက်ရှူမွန်၊ မြို့ဝန်များ၊ ကြောက်သွေးဖြာ၍၊ ဝင်သာဝင်ပါ၊ ဆိုတုန်းခါတွင်၊ တထူးထွေ၊ အင်္ကျီရှည်နှင့်၊ ဆန်းပေလူသား၊ ဝင်လာနားခဲ့၊ ခါးသွယ်သွယ်၊ မျက်ဝယ်မှေးမှေး၊ မုတ်ဆိတ် မွေးမဲ၊ ဆံကြိုးကြံနှင့်၊ ပြိတ္တာပဲလား၊ လွဲစေဖယ်စေ၊ သုဿန် ပြေတွင်၊ တစ္ဆေကောင်က၊ သက်ရှင်ထသို့ အံ့ကြမဆုံး၊ ရှိနေတုန်းဝယ်၊ ရှေ့ဆုံးနေရာ၊ လှမ်း၍လာသည်၊ တဖြာအံ့ပွဲ ဖြစ်၏တည်း၊

(၄) တဖြာအုံပွဲ၊ အံ့မစဲခင်၊ ထိုလုလင်က၊ ဤသို့ဟ၍၊ ထောင်ကြလူဗိုလ်၊ ကျွန်ုပ်ဆိုမည်၊ ဤလူ့ပြည်၌၊ ရှိတည်သမျှ၊ ကင်းမြွေစ၍၊ ကြွက်ကမကြွင်း၊ ငှက်မင်းရေငါး၊ သင်းလိပ်ဖား တို့၊ ရှောင်ရှားဝေးနေ၊ ကျုပ်စွမ်းပေ၏ ၊ ကဝေအမှု၊ ဆေးအင်ပြုဖို့၊ အတုကင်းမဲ့၊ မျက်လှည့်မစွက်၊ ပဉ္စလက်နှင့်၊ ဟိုဘက်တလွှား၊ | လူအများကို၊ ခေါ်ထားသညာ၊ ရွာအနှံ့၊ ကျော်လှိုင်လှန့်၏။

အပြန့်သတင်း၊ ကျော်သည့်ခင်းကြောင့်၊ ရှမ်းမင်းစော်ဘွား၊ လူစေပါး၍၊ ကျုပ်အားပင့်ခေါ်၊ ရောက်ခါသော်လျှင်၊ ဆေးမော် စွမ်းတိုက်၊ ကင်းတသိုက်ကို ရှင်းလိုက်ရသေး၊ သင်းတို့ဘေး လည်း၊ ငါ့ဆေးပြွေ၊ မှုတ်လိုက်လေက၊ ကြွက်တွေအားလုံး၊

သေအုံးမည်ပင်၊ ယုံလျှင်ယခု၊ ရှင်းအောင်ပြုမည်၊ ထိုဆုအတွက်၊ သဘက်၍၊ ချက်ချင်းဘေးအောင်၊ တစ်ထောင်အသပြာ၊ ရမှသာဟု၊ ဆိုကာရှိတုန်း၊ မြို့ဝန်လွှဲ၍၊ နေအုံးလူလှ၊ မက တစ်ထောင်၊ တိုးပေးဆောင်မည်၊ ရှင်အောင်ကြွက်ပေါင်း၊ ပယ်ခွာရှောင်းပေ၊ တစ်သောင်းတိတိ၊ မြဲမှတ်ဘိလော့၊ ကတိ ငါထား၊ ငါ့စကားကို မှတ်သားစွဲစွဲမြဲမြဲတည်း။

(၅) 

မြဲမြဲမှတ်သား၊ သူ့စကားနှင့်၊ ထွက်သွားလမ်းပေါ်၊ ဆရာကျော်သည်၊ မှုတ်သော်မြွေ၊ နှုတ်ခမ်းလေနှင့်၊ မသွေခဏ၊ ကြွက်ကြွက်သိမ်၊ ကြွက်လိမ်ကြွက်ရိုး၊ ကြွက်ဆိုးကြွက်ယုတ်၊ ကြွက်စုတ်ကြွက်မွဲ၊ ကြွက်မဲကြွက်ဖြူ၊ ကြွက်ဆူကြွက်နီ၊ ကြွက်လှီကြွက်ညို၊ ကြွက်ဖိုကြွက်မ၊ ကြွက်လှကြွက်အို၊ လယ်ကြွက်ပျိုနှင့်၊ အအိုအနု၊ အစုစုပေါင်း၊ ကြွက်ထောင်သောင်း သည်၊ ခညောင်းပြေးလာ၊ မြွေဆရာသို့၊ မကွာထပ်ချပ်၊ လိုက်ကြလတ်၏၊ လူလတ်များ ပြေဆရာလည်း၊ သေချာ မှုတ်ရင်း၊ ဧရာတွင်းသို့၊ ချက်ချင်းတမဟုတ်၊ ကြွက်တွေငုပ်၍၊ ထွက်ပြုတ်ဇီဝေ၊ ခန္ဓာကြွေ၏၊ မသေကြွက်သား၊ ကျန်တပါး တည့်၊ ခွန်အားစွမ်းပြည့်၊ ကူးဖြတ်မိ၍၊ ဤသည်ဟိုဘက်၊ ကမ်းသို့ တက်ပြီး၊ ပြောကာညည်း၏၊ လူကြီးမှုတ်ဟန်၊ သည်ပြေသံကား၊ အမှန်မယွင်း၊ စားဖို့ဟင်းနှင့်၊ ထမင်းအိုးခွက်၊ ဖွင့်သည်ချက်တည့်၊ ဆက်လက်တဖန်၊ နားထောင်းပြန်သော်၊ ချိုငံစိမ့်အေး၊ ရသာပေးသို့၊ မနှေးပြေးကြ၊ ရမက်၍၊ လိုက်ကြစဉ်ပင်၊ အသံဝင်ရာ၊ ဒို့လိုက်ပါ၏၊ တစ်ခါထို့နောက်၊ သည်ပွေးပေါက်က၊ ဤသို့ဟ၏၊ လာကြကြွက်မင်း၊ ကြွက် အသင်းတို့၊ ချက်ချင်းမကြာ၊ သကာချိုမြ၊ လွန်ပေါလှသော၊ ဒေသအရပ်၊ ငါခေါ်လတ်မည်၊ ထက်ကြပ်လိုက်တုံး၊ ရေတွေ ဖုံးလာ၊ သိသောခါမှ၊ လွတ်ရာရည်စူး၊ ရေကိုကူးသည်၊ ကြွက်ထူးတစ်သင်း ပျောက်၏တည်း။

(၆) 

ကြွက်ထူးတစ်သင်း၊ ပျောက်တုံလျင်းသော်၊ မြူးခြင်းတလီ၊ ကသည်မရှား၊ စလေသားတို့၊ ရှင်အားရရ၊ ရှိလေလှ၍၊ တူပြုံးချို၊ မြို့ဝန်အိုက၊ ဟဲဟိုနားက၊ ကြွက်သိုက် ဖွလော့၊ အစစကြွင်း၊ မကျန်လျင်းနှင့်၊ သင်းတို့ကြွက်အိုး၊ မျိုးမှမတူ၊ ကျူပင်ကိုခုတ်၊ ကျူငုတ်မကျန်၊ မြဲစီမံဟု၊ မြို့ဝန်စေးနှဲ၊ ပြောမစ်ခင်၊ ဆရာဝင်၍၊ အလျင်ရအောင်၊ တထောင်သပြာ၊ တောင်းသည့်ခါဝယ်၊ မျက်နှာညိုမဲ၊ ပြူးပြဲတဲနှင့်၊ လှူပွဲတခန်း၊ စားသောက်လမ်းနှင့်၊ ပေးကမ်းစွန့်ကျဲ၊ ကုန်မစွဲတည့်၊ ဝင်ပွဲ မရှိ၊ ထွက်ငွေဘိ၍၊ အတိဆင်းရဲ၊ ဖြစ်သည့်ထဲကို၊ ပွဲတောသား၊

တောင်းရက်ညားလေ၊ ကြည်စားပြက်ရယ်၊ တကယ်မဟုတ်၊ ကတိဖြုတ်စို့၊ အဟုတ်ဆတ်ဆတ်၊ ကြွက်တစ်ထပ်လည်း၊ မြစ်စပ်ရေမြဲ၊ ငုတ်ဝင်စဲပြီ၊ ရန်ပွဲမရှိ၊ ကြောက်မညီ၊ စိုးစိ ရန်ဘေး၊ သီသီဝေးခဲ့၊ အရေးမစိုက်၊ သင်နှစ်ခြိုက်လျှင်၊ တကြိုက်စမ်းလေ၊ ထန်းရေခါးခါး၊ သဒ္ဓါထား၍၊ သင့်အား ပေးမည်၊ ငွေရေးအတွက် စိတ်မကွက်နှင့်၊ ထိုက်သင့်သမျှ၊ ငါးဆယ်ရလျှင်၊ ကြေပမိတ်ဆွေ၊ ကျုပ်ပေးပေအံ့၊ အနှံ့အပြား၊ ကြွက်ဖျက်ထား၍၊ အများပွဲဘိ၊ မိတ်ဆွေသိဟု၊ ကတိပျက်ယွင်း၊ ပြောရက်ခြင်းသည်၊ လက်ငင်းဒုက္ခ ရောက်ဖို့တည်း။

(၇)

 လက်ငင်းဒုက္ခ၊ ရောက်ဖို့စသည်၊ လူလှဆရာ၊ မျက်နှာပြာ၍၊ မုသာမသုံး၊ ပျက်ပြုန်းကြည်စား၊ မပြောငြား နှင့်၊ မှတ်ထားကတိ၊ စွဲမြဲဘိလော့ဤသည့်ညနေ၊ ရခိုင်ပြည်၌၊ အဆွေပြည့်ရှင်၊ စဖိုခွင်တွင်၊ အကြင်ကင်းကောက်၊ ဘေးရန်

ဖျောက်၍၊ ချီးမြှောက်မစ၊ တူတကွလျှင်၊ ညစာဝင်အံ့၊ မြန်ပင် မနှေး၊ ယခုပေးပါ၊ လေးဆေးပေါ့ဆ၊ လျှော့ချတစ်ပြား၊ မယူ အားခဲ့၊ ကျပ်အားခတ်ဆွ၊ ပြုကျင့်ကလျှင်၊ နောက်မှသိမည်၊ ခြိမ်းခြောက်သည်တွင်၊ တလီမြို့ဝန်၊ အရဲသွန်၍၊ ဟေ့မွန် ဟဝါ၊ မြွေဆရာရဲ့၊ ဘဇာအတွက် ခြိမ်းချက်လွန်မင်း၊ ရန်ပြု ခြင်းတည်း၊ စွမ်းခင်းကုန်စင်၊ ပြပါအင်လော့၊ အသင်တတ်မှု၊ ပညာစုကို ဂရုမစိုက်၊ ပြောဆိုလိုက်ရာ၊ မြွေဆရာလည်း၊ ထကာမမြွက်၊ လမ်းသို့ထွက်၍၊ ဆေးစက်လေပွေး၊ မှုတ်ပြန်

ချေရှင့်၊ သံသဲလွင့်၊ ကြူသံရင့်၍၊ သံမြှင့်သာယာ၊ မှုတ်သည့် ခါဝယ်၊ ချိုသာဂီတ၊ ပီတိဆွဲ၍၊ ရိုးရွယိုဖိတ်၊ သူငယ်စိတ်တွင်၊ မြူးတူးရွင်ခါ၊ ခုန်ပင်ကစား၊ လက်ဝါးဗြောင်းဆံ၊ ငါးဆူညံရှင့်၊ အသံမစ်၊ ရုပ်ရဲအုတ်အော်၊ ပျော်သူမရှား၊ တဟားဟားနှင့်၊ ကျေးသားကြက်ငှက်၊ ဆန်ဖြင့်ပက်သို့၊ နှစ်သက်ရွှင်ပျ၊ သံဂီတ သို့၊ တကွမသွေ၊ လိုက်ကြလေ၏၊ တထွေချစ်ဖွယ်၊ ကလေးငယ် တို့၊ သေးသွယ်ဆံကွေး၊ ပါးဖွေးဖွေးနှင့်၊

မ နောက်၌၊ သွား ရာလိုက်သည်၊ ဝန်မိုက်မျက်ဆံပြူးပြူးတည်း။ ။

(၈)

 မျက်ဆံပြူးပြူး၊ စိတ်တွေထူးလျက်၊ ဝန်ရှူး တတွေ၊ ကြက်သေသေ၍၊ နေအံ့ဩ၊ နှုတ်မပြောနိုင်၊ တွေဝေ မှိုင်လျက်၊ မြိုင်မြိုင်ပါး၊ ကလေးများကို၊ အံ့အားသင့်စွာ၊ ကြည့်၍သာလျှင်၊ စိတ်မှာထွေပြား၊ ရတက်ပွား၍၊ ငါ့သား သမီး၊ တူတသီးနှင့်၊ စံမီးအားလုံး၊ ရေနစ်ဆုံးမည်၊ စိုးလှ သည်ရှင့်၊ အတည်မကျ၊ သို့သော်ကလျှင်၊ လူလှဆရာ၊ ထို ခမျာလည်း ရှောင်ခွာမြစ်ကမ်း၊ တောင်ဘက်ယွန်း၍၊ တန်း တန်းမတ်မတ်၊ ရှောက်သွားလတ်သော်၊ နောက်ထပ်လူငယ်၊ ကလေးရွယ်တို့၊ ကပ်ဆွယ်ပါးမြှောင်၊ လိုက်ပါယောင်၏။ မြေတောင်မြင့်ပြီး၊ ရောက်ခါနီး၌၊ လူကြီးသက်အို၊ ဟင်းချ ဆို၍၊ သက်ပျိုရွယ်နု၊ သူတစ်စုတို့၊ သေမှုမမြင်၊ ဘေးကင်းစင် ပြီး၊ စိတ်ထင်နေလိုက်၊ လိုဏ်ကြီးဟိုက်၍၊ စဉ်ဆိုက်ဆရာ၊ ဝင်လေပါရှင့်၊ မကွာထက်ကြပ်၊ သူငယ်တပ်လည်း၊ ကပ်၍ ဝင်လိုက်၊ စုဝင်ခိုက်ဝယ်၊ မှောင်မိုက်လိုဏ်ဝ၊ တံခါးကျ၍၊ ပြင်ပကျန်ရစ်၊ တစ်ယောက်ဖြစ်သား၊ ခြေဆစ်ကျိုးချိ၊ မမြန် ဘိ၍၊ ကျန်ရှိပြင်ဘက်၊ စိတ်တွင်ကွက်သည်၊ ညှိုးချက်မခန်း ရှိ၏တည်း။

(၉)

မခန်းညှိုးချက်၊ သူငယ်မြှက်ပုံ၊ မှတ်ရတုံအံ့၊ ပွင့်စုံ သစ်သီး၊ ဖူးငုံပြီး၍၊ မည်းပျော်ဘွယ်၊ လွန်တင့်တယ်သော၊ အဘယ်ဝတ၊ လိုရာရသည်၊ ဌာနပြည်ကြီး၊ ရှုမငြီးတွင်၊ အသီးအဥ၊ အဖုအပွင့်၊ ဆင်သင့်မြိုင်မြိုင်၊ ဆွတ်ခူးနိုင်ရန်၊ ဂနိုင်သေလာ၊ ပျော်ဘွယ်ရာတည့်၊ သံသာချိုမြ၊ ငှက်ပေါင်း

ကလည်း၊ ဂီတတီးသို့၊ တသီးပျော်ရွှင်၊ ရောက်လိုက်ချင်၏။

ဆိုတွင်မနှေး၊ ဆိတ်ခွေးစသား၊ ထွေထွေပြားလည်း၊ ရှုစား မယုံ၊ လှလိုက်တုံ၏၊ အစုံဆင်မြင်း၊ မိုးပျံခြင်းနှင့်၊ တခင်းရှုဖွယ်။ တသွယ်ဝမ်းမြောက်၊ ကျပ်ခြေထောက်လည်း ရှင်းပျောက် ချိနဲ့၊ မရှိခဲ့ရာ၊ ဖြစ်သည့်တာကြောင့်၊ သူငါမကြွင်း၊ တိုင်းပြည် | တွင်းသို့၊ ချက်ချင်းလျှင်စေ၊ ရောက်စေသောငှာ၊ သောသော

ဆူညံ၊ လိုက်ပါပြန်ရာ၊ ကံခေမဟုတ်၊ ကျွန်ုပ်သာလျှင်၊ မြို့ | အပြင်၌၊ ကျန်တင်နေရစ်၊ ကံဆိုးဖြစ်၏၊ ငယ်ချစ်အားလုံး၊ ခုခါတုန်းဝယ်၊ ရွှင်ပြုံးစိမ့်စိမ့်၊ ရှိပေလိမ့်မည်။ ပြောရစ်သည်

ကြောင့်၊ အတည်မကျ၊ မြို့ဝန်မှသည်၊ တကွမခြား၊ မြို့သား အားလုံး၊ ရှာဖွေရုံးလည်း၊ အဆုံးမပြတ်၊ အတတ်မသိ၊ တစ် မမြင်၊ စိတ်တွင်ပူဆွေး၊ ဆုများပေးအံ့၊ ကြော်ကြေးရှာဖွေ၊ မရလေသည်၊ သဲဝေလှိုက်လှိုက်၊ ဆူတော့တည်း။

(၁၀)

သဲဝေလှိုက်လှိုက်၊ သီးကျွမ်းမြိုက်၍၊ မောဟိုက် လက်မှိုင်၊ ချွေးပြိုင်ပြိုင်ကျ၊ တည်မရဘဲ၊ ထူးလှဆန်းကြယ်၊ ဤဖြစ်ဖွယ်ကို၊ စိတ်ဝယ်သေချာ၊ မှတ်မိရာသို့၊ ကောဇာ သက္ကရာဇ်၊ ခြောက်ရာလှစ်၍၊ သုံးရှစ်စွန်းပေါ်၊ လနော်၏။

ကျော်သော်လပြည့်၊ လေးရက်၏ရှင့်၊ မှတ်မိသေချာ၊ ဖြစ်စိမ့် ငှာလျှင်၊ ဆရာလူမော်၊ ကလေးခေါ်သည့် လမ်းတော်အရှည်၊ ကြူးလှစ်မည်ပေ၊ မြွေဆရာလမ်း၊ ခေါ်စတမ်းဟု၊ လိုဏ်ဝမ်း ဂူပေါက်၊ တည့်တည့်လောက်တွင်၊ ကျောက်တိုင်စိုက်ပြီး၊ ကဗျည်းစာထု၊ သမိုင်းပြုခဲ့၊ အမှုအခင်း၊ မကြွင်းစေရုံ၊ ဆိုရ တုံအံ့၊ အူပုံအယင်၊ ကချင်တို့ပြည်၊ ဒေသဆီ၌၊ လူနီတစ်မျိုး၊ ထပ်ဆင့်တိုးခဲ့၊ ဘိုးဘေးဘီဘင်၊ ပေါ်သည့်အင်မူ၊ အသွင် ထူးလောက်၊ ဘူမိအောက်မှ၊ ထွက်မြောက်ပေါ်လာ၊ ထူးပါ ၏ရှင့်၊ ပုံနှင့်ချင့်သော်၊ ဆင်သင့်မယုတ်၊ ဟုတ်ပေမည်ပင်။ မှတ်ကြအင်လော့၊ ပုံပြင်အဆီ၊ ဒဏ္ဍာရီကား၊ တည်ကြည်ကတိ၊ - စွဲမြဲဘိလော့၊ လူနတ်သိကြား၊ သာပါးလိမ့်၊ မင်းအားသစ္စာ၊

လူမှာကတိ၊ ဆိုရိုးရှိသည်၊ မှတ်ဘို့ကြံသိပြီး၏တည်း။ .

 (၁၂၉၂-ခု၊ ဝါဆိုလ ဂန္တလောကမဂ္ဂဇင်းမှ)

 

ဦးသန့်သည် စလေအညာက မြွေဆရာအကြောင်း ဘာသာပြန်ရေးသား သီဖွဲ့ရာတွင် ရည်ရွယ်ချက်အပြည့် ထားရှိကြောင်း သိသာလေသည်။ မြန်မာ စာပေလောကတွင် ဘာသာပြန်စာပေများထွန်းကားရေးအတွက် ဂန္တလောက ၏ ကြိုးပမ်းမှုကို မိမိကလည်း တတ်စွမ်းသရွေ့ ပါဝင်ဆောင်ရွက်လိုသည်။ မြန်မာစာပေလောကတွင် ဘာသာပြန်များလိုသည်။ မြန်မာစာပေလောက၌ ဘာသာပြန်စာပေကွက်လပ်၊ ဟာကွက်ကြီးရှိနေသည်ကို သတိပြုမိ၍ မိမိ စွမ်းသရွေ့ ဝင်၍ဖြည့်တင်းပေးလိုသည်။ ။

တဆက်တည်းပင် လူဆိုသည်မှာ မင်းမှာသစ္စာ၊ လူမှာကတိဆိုသော စကားအတိုင်းပင် ကတိတစ်လုံးကို စောင့်ထိန်းသင့်သည်။ ကတိပျက်ယွင်းခြင်း ဖြင့် မမျှော်လင့်သော ကြမ္မာဆိုးများနှင့် တွေ့ကြုံရတတ်သည် စသဖြင့်သော သင်ခန်းစာကောင်းများကိုလည်း ဦးသန့်သည် သူ၏ ဘာသာပြန်ကဗျာတွင် ထည့်သွင်းဖော်ပြခဲ့လေသည်။

ဦးသန့်သည် မြွေဆရာအကြောင်း ကဗျာ၏ နောက်တွင် ဘာသာပြန် စာပေများကို အဆက်မပြတ်ရေးသားခဲ့သည်ကို တွေ့ ရသည်။

မြို့ပြပုံပြင်များစာအုပ်သည် ဦးသန့်၏ ဘာသာပြန်စာအုပ်များတွင် အောင်မြင်မှုအရှိဆုံးဟု ဆိုနိုင်သည်။ ဦးသန့်သည် ကလေးများအတွက် စာပေတစ်ရပ်ပေါ်ထွန်းရေးကို အာသာဆန္ဒကြီးစွာ ထားရှိသူဖြစ်ခဲ့ကြောင်း ဖော်ပြပြီးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူသည် အခွင့်သင့်တိုင်း ကလေးများ အတွက် စာပေတစ်ရပ်ကို ဝိုင်းဝန်းပြုစုကြဖို့ ဆောင်းပါးများ ရေးသားပြီး နှိုးဆော်သမှု ပြုခဲ့သည်။ ဦးသန့်သည် ကိုယ်တိုင်လည်း မြို့ပြပုံပြင်များ ရေး ပြီးလျှင် မိမိရှိစေချင်သော ကလေးစာပေကွက်လပ်ကို ဝင်ဖြည့်ပေးသည်။

မြို့ပြပုံပြင်များမှာ ရောမ-အစရှိသော ကမ္ဘာ့မြို့ကြီးများ၏ သက်ဆိုင်ရာ | ပုံပြင်များကို မြန်မာစကားပြေဖြင့် သိမှတ်ဖတ်ရှုချင်စဖွယ် ဘာသာပြန် ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ပထမတွင် ထိုပုံပြင်များကို ဂန္တလောကမဂ္ဂဇင်းတွင် လစဉ်တစ်ပုဒ်စီ ထည့်သွင်းသည်။ ရှည်လျားသော ဘာသာပြန်ပုံပြင်များကို ဂန္တလောကမဂ္ဂဇင်းမှ နှစ်လခွဲ၍ ထည့်ပေးလေသည်။ နောက်မှ ထိုပုံပြင် များကို စုပေါင်း၍ မြို့ပြပုံပြင်များအမည်ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံပညာပြန့်ပွားရေး အသင်းမှ ၁၉၃၀ ပြည့်နှစ်၌ စာအုပ်အဖြစ် ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခဲ့လေသည်။ မြို့ပြပုံပြင် များစာအုပ်၏ မူရင်း အင်္ဂလိပ်ဘာသာစာအုပ်မှာ ဥရောပရာဇဝင်၏ နိဒါန်း ဖြစ်သော (Cities and Their Srories) ဖြစ်လေသည်။

ထိုစာအုပ်၏နောက်တွင် ဦးသန့်၏ ဘာသာပြန်စာအုပ်များအနက် အောင်မြင်မှုအရဆုံး စာတစ်အုပ်မှာ (Leaguue of Nations) စာအုပ် ဖြစ်သည်။ ယင်းစာအုပ်ကို ဦးသန့်က ကမ္ဘာ့နိုင်ငံပေါင်းချုပ်အသင်းကြီး အမည်ဖြင့် မြန်မာပြန်ဆို၍ အိန္ဒိယနိုင်ငံ ကာလကတ္တားမြို့၊ မက်မီလန် `ကုမ္ပဏီလီမိတက်စာအုပ်တိုက်မှ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေသည်။ ထိုစာအုပ်ကို မြန်မာ နိုင်ငံသို့ တင်သွင်းရောင်းချရာ အစိုးရက ကျောင်းသုံးစာအုပ်အဖြစ် ပြဋ္ဌာန်း ခဲ့သည်အထိ အောင်မြင်မှုရခဲ့လေသည်။

၁၉၁၄-၁၉၁၈-ခု ပထမ ကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးဆုံးသောအခါ ချုပ်ဆိုခဲ့သော ဗာဆေးစာချုပ်အရ နိုင်ငံပေါင်းချုပ် အသင်းကြီး ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။

ထိုအသင်းကြီးတွင် ကမ္ဘာ့နိုင်ငံပေါင်း (၆၁) တို့ ပါဝင်ကြ၍ ပြည် ထောင်အချင်းချင်း စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေးမှအစ မည်သည့်ကိစ္စတွင်မဆို အငြင်းပွားခဲ့လျှင် စေ့စပ်ဖျန်ဖြေရေး လုပ်ဆောင်ကြရန် လက်မှတ်ရေးထိုး စာချုပ်ချုပ်ဆိုကြ၏။

အသင်းကြီး၏ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်မှာ နိုင်ငံတိုင်း မိမိတို့ လက်နက် များကို အနည်းနိုင်ဆုံးအထိ လျှော့ပေါ့ကြရန် ဆောင်ရွက်ရေးဖြစ်၏။ ၁၉၂၅ခုနှစ်တွင် ချုပ်ဆိုသော လိုကာနိုစာချုပ်နှင့် ၁၉၂၈-၂၉ ခုတွင် ချုပ်ဆိုခဲ့သော ပါရီငြိမ်းချမ်းရေးစာချုပ်များတွင် နိုင်ငံများ၏ သဘောကွဲလွဲမှုများကို အေးချမ်း သော နည်းများဖြင့် ဖြေရှင်းကြရန် လက်မှတ်ထိုးခဲ့လေသည်။

ထိုစာချုပ်များအရ ၁၉၂၂-ခုနှင့် ၁၉၃၀ ပြည့်နှစ်များတွင် အမေရိကန် ပြည်ထောင်စု ဝါရှင်တန်မြို့တော်နှင့် ဗြိတိန်နိုင်ငံ လန်ဒန်မြို့တော်တွင် ကျင်းပပြုလုပ်သော အစည်းအဝေးများသည် ရေတပ်အင်အား လျှော့ပေါ့ရေး စာချုပ်များကို ရေးထိုးနိုင်ရန် ထပ်ဆင့်အကောင်အထည် ဖော်နိုင်ပြန်ပါသည်။ အထက်ပါ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံပေါင်းချုပ်အသင်းကြီး မဖြစ်ပေါ်မီ ကမ္ဘာ့အခြေအနေ နှင့် အသင်းကြီးဖြစ်ပေါ်လာပြီးနောက် လူသားတို့အတွက် ဆောင်ရွက်မှု အကျိုးကျေးဇူးအထွေထွေကို ဦးသန့် ဘာသာပြန်သော “ကမ္ဘာ့နိုင်ငံပေါင်းချုပ် အသင်းကြီး” စာအုပ်ထဲ၌ အကျယ်တဝင့် ရေးသားဖော်ပြခဲ့၏။ ထိုအချိန်က မြန်မာလူမျိုးများသည် ဘာသာပြန်စာပေများ၏ အရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားတတ်လာပြီ ဖြစ်သည့်အတိုင်း ဦးသန့်စာအုပ်မှာ လူအများကြိုက်နှစ် သက်သည့် စာတစ်အုပ် ဖြစ်ခဲ့သည်။

မြန်မာနိုင်ငံလူထုသည် မြန်မာနယ်စပ် တံတိုင်းကြီးမှ ကျော်လွန်၍ ကမ္ဘာ့ဇာတ်ခုံပေါ်တွင် ဖြစ်ပျက်နေသည်တို့ကို လေ့လာစူးစမ်း သိရှိလိုသော | ဆန္ဒ တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားတိုးတက်စအချိန်အခါလည်းဖြစ်ရာ ဦးသန့်၏ | စာအုပ်မှာ အရောင်းရ တွင်ကျယ်ခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် ဦးသန့်သည် စာပေ

လောကတွင် လိုအပ်နေသော ဘာသာပြန်စာပေ ဟာကွက်ကြီးကို မိမိ တတ် စွမ်းသည့်ထောင့်မှ ဝင်ရောက်ဖြည့်စွက်ပေးခဲ့သည်။ သူ၏ ကြိုးစားမှုများ သည် အောင်မြင်မှုရသည်လည်း ဖြစ်ပါချေသည်။

သို့သော် ဦးသန့်ရေးသမျှ စာပေ ဆောင်းပါးအစုစုကို ပြန်လည် စုဆောင်းကြည့်သောအခါတွင် ဘာသာပြန်စာပေမှာ ရာခိုင်နှုန်းနည်းပါးသည် ကို တွေ့ရသည်။ အများအားဖြင့်တွေ့ရသည်မှာ မြန်မာဘာသာဖြင့် ရေးသား

သော ဆောင်းပါးကဗျာနှင့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် ရေးသားသော ဆောင်းပါး များ ဖြစ်ပေသည်။ ဤတွင် ဦးသန့်သည် ဘာသာပြန်စာပေထက် မိမိကိုယ်တိုင် ပြုစုသည့်စာပေကို ပိုမိုအားရသည်ဟု ယူဆဖွယ်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသန့်ချစ်သော ဆရာကြီး မစ္စတာဖာနီဗယ်ကား ဦးသန့်၏ ဘာသာပြန်ခြင်း အဆင့်အတန်း မြင့်ပုံကို မကြာခဏပင် ပြောဆိုလေ့ရှိခဲ့လေတော့သည်။