ဇေယျဇော်၊ ဖိုးစိုင်း - မဟာသီရိသုဓမ္မဒေါ်ခင်ကြည်

မဟာသီရိသုဓမ္မဒေါ်ခင်ကြည်၏ ဘဝရက်စွဲများ

၁၉၁၂ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၆ ရက်တွင် ဧရာဝတီတိုင်းမြောင်းမြ မြို့နယ်ရှိ ပြည်သူ့လုပ်ငန်းဌာနဝန်ထမ်း ဦးဖိုးညင်းနှင့်ဒေါ်ဖွားစုတို့မှ ဒေါ်ခင်ကြည်ကို ဖွားမြင်ခဲ့သည်။ မွေးချင်း ၁၀ ဦး ရှိသည့်အနက် အဋ္ဌမ မြောက်သမီး ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ကြည်သည် မြောင်းမြမြို့တွင် သတ္တမတန်း အထိပညာသင်ကြားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ABM High School ယခု အ ထ က (၁) ကြည့်မြင်တိုင်၊ မိန်းကလေးအထက်တန်းကျောင်းတွင် ဆက်လက်ပညာသင်ကြားခဲ့ပြီး ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်မြင်ခဲ့သည်။

ထို့နောက် မော်လမြိုင်မော်တင်လိန်း ဆရာအတတ်သင်ကျောင်း သို့ တက်ရောက်ခဲ့ရာ မူလတန်းဆရာဖြစ်လက်မှတ် ရရှိခဲ့သည်။ ယင်းမှ မြောင်းမြမြို့ အမျိုးသားကျောင်း၌ စေတနာ့ဝန်ထမ်းဆရာမအဖြစ် နှစ် အနည်းငယ်ကြာ အမှုထမ်းခဲ့သည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးမဖြစ်မီ ဒေါ်ခင် ကြည်သည် ပင်ကိုဗီဇပါသော သူနာပြုဆရာမအလုပ်ကို ရန်ကုန် ဆေးရုံကြီးနှင့် ဒပ်ဖရင်(ယခုဗဟိုအမျိုးသမီးဆေးရုံ)တွင် သူနာပြုသင်တန်း တက်ရောက်ပြီး ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီး၌ သူနာပြုအဖြစ် ပြန်လည်တာဝန် ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။

၁၉၄၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာ ၂၃ ရက် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးတွင် ရန်ကုန်မြို့ကို ဂျပန်တို့ ဗုံးကြပြီးနောက် အင်္ဂလိပ်တို့၏ ဒဏ်ရာရလူနာများ ကို အိန္ဒိယနိုင်ငံ ကိုးလ်ကတ္တားသို့ ပို့ဆောင်ရေးတွင် ဒေါ်ခင်ကြည်သည် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် ပါဝင်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီး စစ်မီးပြန့်ပွားလာသဖြင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ နောက်ဆုံးသင်္ဘောဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်လိုက်ပါ လာခဲ့သည်။

၁၉၄၂ ခုနှစ်တွင် ဦးနေဝင်း၏ဇနီး ဒေါ်ခင်မေသန်း၏ ဖခင် ဒေါက်တာဘသန်း ဦးဆောင်ဖွင့်လှစ်သည့် BIA ဆေးရုံတွင် ၎င်း၏အစ်မ ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ကြီးနှင့်အတူ သူနာပြု အဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ (ဒေါ် ခင်ကြီးသည် သခင်သန်းထွန်း၏ဇနီး ဖြစ်သည်)

၁၉၄၂ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ၆ရက် တနင်္ဂနွေနေ့တွင် ဂျပန်ခေတ် ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးအရှေ့ဘက် အစွန်ဆုံးခန်းမဆောင်၌ အမျိုးသားခေါင်း ဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခဲ့သည်။

၁၉၄၃ ခုနှစ် ဇွန်လ ၁၃ ရက်နေ့တွင် သားကြီး မောင်အောင် ဆန်းဦး ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။

၁၉၄၄ ခုနှစ် မေလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် သားလတ် မောင်အောင် ဆန်းလင်း ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။

၁၉၄၅ ခုနှစ် ဇွန်လ ၁၉ ရက်နေ့တွင် သမီးငယ် မအောင်ဆန်း စုကြည် ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။

၁၉၄၆ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၂၂ ရက်နေ့တွင် သမီးငယ်တစ် ယောက် ထပ်မံထွန်းကားခဲ့သော်လည်း မွေးပြီးငါးရက်မြောက်နေ့ စက်တင်ဘာလ ၂၆ ရက် (ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဝန်ကြီးအဖြစ် ကျမ်းသစ္စာ ကျိန်ဆိုသည့်နေ့) တွင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။

၁၉၄၇ ဇူလိုင် ၁၉ ရက် နံနက် ၁၀ နာရီ၃၇မိနစ်တွင် ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ အမျိုးသားခေါင်းဆောင်ကြီးဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် ဝန်ကြီးများ | လုပ်ကြံခံရပြီးနောက် ၁၉၄၇ခုနှစ် ဩဂုတ်၂ ရက်နေ့တွင် ဒေါ်ခင်ကြည် သည် အဓိဌာန်ပြုချက်နှင့်အတူ

“လူထုကို ကျွန်မ ပြောလိုတာကတော့ မိမိတို့ အားကိုးယုံကြည် လေးစားသော ခေါင်းဆောင်ကြီးကို ရက်စက်စွာလုပ်ကြံမှုကြောင့် ဒေါသ | ထွက်စိတ်ဆိုး၍ စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်ကိုင်မှုကို ရှောင်ကြဉ်ပြီး သူချမှတ်ခဲ့ သော လမ်းစဉ်အတိုင်း တစ်သဝေမတိမ်း လိုက်နာကျင့်ဆောင်ကြပါ”

ဟု ဆိုသော သမိုင်းဝင် လူထုပန်ကြားလွှာကို ရေဒီယိုမှတစ်ဆင့် ထုတ်ပြန်ပြောကြားခဲ့သည်။

၁၉၄၇ ခုနှစ်မှ ၁၉၅၁ ခုနှစ် အထိဖဆပလ၏ တာဝန်ပေးချက် အရ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏မဲဆန္ဒနယ်တွင် အမျိုးသမီးအမတ်အဖြစ် ရွေးချယ်တင်မြှောက်ခြင်းခံရပြီး လွတ်လပ်ရေးနှင့်အတူ သမိုင်းပေးတာဝန် များကို ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။

၁၉၄၇ ခုနှစ် မှ ၁၉၅၃ ခုနှစ်အထိ ဒေါ်ခင်ကြည်သည် မိခင်နှင့် ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအဖွဲ့တွင် ညွှန်ကြားရေးဝန်အဖြစ် ပါဝင်ခဲ့သည်။

၁၉၄၉ ခုနှစ်တွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံ နယူးဒေလီတွင်ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေး အဖွဲ့၏ ဒေသဆိုင်ရာညီလာခံသို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။ ပြည်

၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်တွင် ကိုလံဘိုကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့၏ ဒေသ | ဆိုင်ရာ ညီလာခံများသို့ မြန်မာကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့အား ဦးဆောင်ကာ တက်ရောက်ခဲ့ပြီး ကိုလံဘိုညီလာခံ၏ သဘာပတိအဖြစ်ရွေးချယ် တာဝန် ပေးအပ်ခြင်းခံရသည်။ ယင်းနှစ်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှ ပေးအပ်ချီးမြှင့်သော မြန်မာမိခင်ဘွဲ့တံဆိပ်ကို ရရှိခဲ့သည်။

၁၉၅၁ ခုနှစ်တွင် သံအမတ်တာဝန်၊ လွှတ်တော်အမတ်၊ မြန်မာ အမျိုးသမီးများအသင်းဥက္ကဋ္ဌနှင့် လူမှုရေးလုပ်ငန်းများကို တစိုက်မတ်မတ် လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်ကြည်၏ စွမ်းဆောင်မှုများကို နိုင်ငံတော်အစိုးရက အသိအမှတ်ပြုသည့်အနေနှင့် မဟာသီရိသုဓမ္မဘွဲ့ကို ချီးမြှင့်ခဲ့သည်။

၁၉၅၀၊ ၁၉၅၁၊ ၁၉၅၂ ခုနှစ်များတွင်ဂျီနီဗာ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေး အဖွဲ့ ညီလာခံများသို့ မြန်မာကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်ကာ တက် ရောက်ခဲ့သည်။ အနောက်ဥရောပ၊ အမေရိကန်၊ ဂျပန်၊ တရုတ်၊ အိန္ဒိယ၊ ထိုင်း၊ ဗီယက်နမ် စသည့်နိုင်ငံများသို့ လေ့လာရေးခရီး သွားရောက်ခဲ့ သည်။

၁၉၅၃ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ (၁၆/၂၁)ရက်နေ့တွင် သားလတ် မောင်အောင်ဆန်းလင်းမှာဗဟန်းမြို့နယ် အမှတ် ၂၅ တာဝါလိန်းလမ်း နေအိမ် (ယခုဗိုလ်ချုပ်ပြတိုက်) ရှိ ရေကန်တွင် ကစားနေရင်း ဖိနပ်ဆယ် ရာမှ ရေနစ်သေဆုံးသွားခဲ့သည်။

၁၉၅၃ခုနှစ်မှ ၁၉၅၈ခုနှစ်အတွင်း 

(၁) လူမှုဝန်ထမ်းစီမံကိန်း ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ၊

 (၂) ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံလူမှုဝန်ထမ်းကောင်စီ ဥက္ကဋ္ဌ၊ 

(၃) မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအသင်းဥက္ကဋ္ဌ၊ 

(၄) ကျန်းမာ

ရေးနှင့် ပြည်ရေးပြည်ရာအဖွဲ့ ဥက္ကဋ္ဌ၊ 

(၅) ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသမီးအသင်းများကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ၊ 

(၆) ဒီမိုကရေစီသဘောတရား တိုးတက်ပြန့်ပွားရေးအသင်းဥက္ကဋ္ဌ၊

(၇) မြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသမီး ကင်း

ထောက်အသင်း၏ ကင်းထောက်ချုပ်၊

(၈) မြန်မာနိုင်ငံသူနာပြုတင်ကား တပ်ဖွဲ့ဝင်အမျိုးသမီးအုပ်ချုပ်ရေးမှူး

(၉) ရာမာခရစ်ရှနာ သာသနာပြုဆေးရုံနှင့် စာကြည့်တိုက်ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ

စသည့် ကြီးမားသော တာဝန်များ ကို ဆောင်ရွက်ရန် ရွေးချယ်တင်မြှောက်ခြင်း ခံရသည်။

၁၉၅၅ ခုနှစ်တွင် ယူဂိုဆလားဗီးယားနိုင်ငံမှ ချီးမြှင့်သော မာရှယ်တီးတိုးယူဂိုဆလပ် ကြယ်တာရာဘွဲ့(ဒုတိယဆင့်)နှင့် ထိုင်းနိုင်ငံ နိုဘယ်အော်ဒါဘွဲ့ဖြစ်သည့် အမြင့်မြတ်ဆုံးဆုတံဆိပ်တို့ကို ချီးမြှင့်အပ်နှင်း ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။

၁၉၅၉ ခုနှစ်မှ ၁၉၆၀ ပြည့်နှစ်များတွင် ဦးနု ဦးဆောင်သော သန့်ရှင်းပါတီ၏ စည်းရုံးရေးတာဝန်များကိုဝင်ရောက်ဆောင်ရွက်ပေးခဲ့ အငြိမ်းစားယူပြီးနောက် ရန်ကုန်မြို့ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်း၊ အမှတ် (၅ -၅၆) နေအိမ်၌ ရိုးရိုးကုပ်ကုပ် နေထိုင်ခဲ့သည်။ မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်

ရှောက်ရေးအဖွဲ့ ညွှန်ကြားရေးဝန်ကြီးလုပ်သက် သံအမတ်ပင်စင်များကို မယုဘဲ အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်ကြီးများ၏ဇနီး ထောက်ပံ့ငွေ ကျပ်တစ် ထောင်ကိုသာ ခံစားရယူခဲ့သည်။ ။

၁၉၈၇ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် သမီးဖြစ်သူ ဒေါ် အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် သမက်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာမိုက်ကယ်အဲရစ် (Dr. Michael Aris) တို့မှ ဖွားမြင်သော မြေးနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် မြင့်ဆန်း

အောင် (Alexander)နှင့်ထိန်လင်း (Kim) တို့ကို ဗုဒ္ဓသာသနာ အစဉ် အလာအရ ရှင်ပြုမင်္ဂလာပွဲကို နေအိမ်၌ အကျဉ်းချုံး ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

၁၉၈၇ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် ဒေါ်ခင်ကြည်သည် နိုင်ငံတော်၏ ထောက်ပံ့မှုဖြင့် အင်္ဂလန်ပြည်တွင် မျက်စိခွဲစိတ်ကုသမှု ခံယူခဲ့သည်။ လန်ဒန်မြို့တွင် နှစ်လကြာ ကုသမှုခံယူခဲ့ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်ကြည်သည် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

၁၉၈၈ ခုနှစ် ဧပြီလ ၂ ရက်နေ့တွင် ဒေါ်ခင်ကြည်သည် ပြင်း ထန်သော လေဖြတ်ရောဂါ ဖြစ်ပွားခဲ့သောကြောင့် သမီးဖြစ်သူ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် မိခင်ကြီးအားပြုစုရန် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ရောက်ရှိ လာခဲ့သည်။

၁၉၈၈ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၂၇ ရက်နေ့ နံနက် ၇ နာရီ ၁၇ မိနစ် တွင် ရန်ကုန်မြို့ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းရှိ နေအိမ်၌ ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့သည်။

၁၉၈၉ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ၂ ရက်နေ့တွင် အမျိုးသား ခေါင်း ဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ဇနီး မဟာသီရိသုဓမ္မဒေါ်ခင်ကြည်၏၁၉၈၉ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ၂ ရက်နေ့တွင် အမျိုးသား ခေါင်း ဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ဇနီး မဟာသီရိသုဓမ္မဒေါ်ခင်ကြည်၏ ကြွင်းကျန်သောရုပ်ကလာပ်ကို ရွှေတိဂုံဘုရားလမ်းရှိ ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် မျိုးချစ်စာဆို ဆရာကြီးသခင်ကိုယ်တောင်မှိုင်း၏ ဂူဗိမာန်နှင့် သီပေါမင်း၏ မိဖုရားခေါင်ကြီး စုဘုရားလတ် ဂူဗိမာန်တို့အကြား မြေ ကွက်လပ်၌ ဂူဗိမာန်တည်ဆောက်သင်္ဂြိုဟ်ခဲ့သည်။

၂၀၁၂ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၆ ရက်နေ့တွင် မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီအရေး ခေါင်းဆောင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်ခင်ကြည်၏ နှစ် (၁၀၀) ပြည့်မွေးနေ့တွင် ဒေါ်ခင်ကြည် Foundation ကို စတင်တည် ထောင်ခဲ့သည်။

 

မြောင်းမြမြို့တွင်ပြုလုပ်သည့် ဒေါ်ခင်ကြည်ကွယ်လွန်ခြင်း (၂၆) နှစ်ပြည့်တွင် သမီးဖြစ်သူ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်

ပြောကြားသည့် အမှတ်တရအောက်မေ့ဖွယ်စကား

၂၇ ဒီဇင်ဘာ ၂၀၁၄

မေမေက မြောင်းမြသုဖြစ်တယ်ဆိုတာကို အမြဲပဲဂုဏ်ယူခဲ့ပါ တယ်။ ကျွန်မဟာ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် မြောင်းမြဟာ အင်မတန်မှ ပျော်စရာကောင်းမယ့် နေရာဖြစ်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆို တော့ မေမေက ငယ်ငယ်တုန်းက မြောင်းမြမှာ ဘယ်လောက်ပျော်စရာ ကောင်းလဲဆိုတာ ခဏခဏပြောခဲ့လို့ပါပဲ။ ။

မေမေက မြောင်းမြကနေစပြီးတော့ ကျောင်းဆရာမအဖြစ်နဲ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ မေမေ့ရဲ့ကရင်မိတ်ဆွေများ)

သူနာပြုဆရာမတွေအဖြစ် ရန်ကုန်မှာ လုပ်နေကြတယ်ဆိုတော့ ဒီ သူနာပြုဆရာမတွေရဲ့ တာဝန်ဝတ္တရားတွေအကြောင်း ကြားရပြီးတော့ မေမေက အားကျသွားတာ။ ဒီလိုပဲ လုပ်ချင်တယ်။ ဒီလိုပဲ သူများကို အကျိုးပြုချင် တယ်။ ကရုဏာအလုပ်ကို လုပ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်။

အဲဒီအချိန်တုန်းကဆိုလို့ရှိရင် ပိုပြီးတော့ ကျောင်းဆရာမတွေကို သူနာပြု ဆရာမတွေထက် ဂုဏ်ရှိတယ်လို့ မေမေ့ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ဒီလိုပဲ ထင်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မေမေ့ရဲ့ အမေ ဘွားဘွားကြီးဟာဆိုလို့ရှိရင် မေမေသွားပြီးတော့ သူနာပြုဆရာမလုပ်မှာကို လုံးဝကို သဘောမတူပါ ဘူး။ အဲဒီတုန်းကမေမေက အမျိုးသားကျောင်းမှာ ဆရာမအလုပ် လုပ် နေတယ်။ ကျောင်းက အိမ်နဲ့လည်း မဝေးဘူး။ အဲဒီတော့ သမီးကို အိမ်မှာ လည်း အလုပ်မလုပ်ဘဲနဲ့လည်း ထားလို့ရတယ်။ ကျောင်းဆရာမ သမီးဆို ပြီးတော့ ဂုဏ်ယူလို့ရတယ်ဆိုပြီးတော့ သူနာပြုလုပ်မယ့်ကိစ္စကို လုံးဝ သဘောမတူဘူး။

မေမေဟာ အမေ(အဘွား)ကို အင်မတန်မှ ချစ်တယ်။ အင်မတန် မှ လေးစားပေမယ့် အဲဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လို့တော့ အမေ(အဘွား)နဲ့ သဘောမတူညီဘူး။ သူနာပြုဆရာမရဲ့ အလုပ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ မွန်မြတ် တဲ့အလုပ် ဖြစ်တယ်ဆိုပြီးတော့ မေမေဟာလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဘိုးဘိုးကတော့ သဘောတူပါတယ်။ ဘိုးဘိုးကတော့ ဒါ မွန်မြတ်တဲ့ အလုပ်ပဲလို့ လုပ်ချင်ရင်လုပ်ဆိုတော့ ဒါနဲ့ပဲ မေမေက ရန်ကုန်ကို သွား ပြီးတော့ သူနာပြုဆရာမလုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မ ငယ်ငယ်ကတည်းက မေမေ့ကို ဗိုလ်ချုပ်ကတော်လို့ ခေါ်တာကြားခဲ့ရတဲ့အခါကျတော့ မေမေ့နာမည်လို့တောင် ကျွန်မ တစ် ချိန်တုန်းက ထင်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဗိုလ်ချုပ်ကတော်၊ ဗိုလ်ချုပ်ကတော်လို့ ကြတော့ ကျွန်မ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တယ်။ ကျွန်မ ပထမဦးဆုံး မေမေ့ကို

သိခဲ့တာ ကျွန်မရဲ့မိခင်အနေနဲ့ မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဖေဖေ့ရဲ့ ဇနီးအနေနဲ့ ဒီလိုပဲ သိခဲ့တယ်။ မြင်ခဲ့တယ်။ အဲဒါဟာ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မေမေက တာဝန်ကျေခဲ့လို့ လို့ ဒီလိုပဲ ကျွန်မ သတ်မှတ်ပါတယ်။

မေမေဟာ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးရဲ့ ဇနီး လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့ကိစ္စ တွေကို လုပ်ခဲ့တယ်။ သင့်ထားထိုက်တဲ့ စိတ်ထားတွေကို ထားခဲ့ပါ တယ်။ တာဝန်ကျေခဲ့ပါတယ်။ မေမေဟာ ပေးဆပ်တဲ့လူတစ်ယောက်ပါ။ ရယူတဲ့ သူတစ်ယောက်မဟုတ်ပါဘူး။ နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ရဲ့ ဇနီးဆိုတာ ဒီလိုပဲပေးဆပ်ခြင်းသာ ဖြစ်ရပါလိမ့်မယ်။ ရယူချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ဆို နိုင်ငံအတွက် ကောင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ (လက်ခုပ်သံများ)

သူနာပြုဆရာမလုပ်တဲ့အခါမှာ မေမေ့ကို မေမေ့ရဲ့လူနာတွေက အင်မတန်မှ ချစ်ကြပါတယ်။ ချစ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းက မေမေက ကရုဏာပြည့်ဝတယ်။ နောက်ပြီးတော့လည်း သူနာပြုဆရာမရဲ့ အလုပ်ကို အင်မတန်မှ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ လုပ်နိုင်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် လူနာ တွေကလည်း ချစ်ပါတယ်။ “မြန်မာ့ခေတ်ဆေးရုံကြီးဝယ်'ဆိုတဲ့ ဒေါက်တာ မြင့်ဆွေရေးတဲ့စာအုပ်ကို ဖတ်ဖူးတဲ့သူဆိုရင် သိပါလိမ့်မယ်။ အင်မတန်မှ | ဘယ်လောက် တာဝန်ကျေလဲဆိုတော့ မင်္ဂလာမဆောင်ခင်ညမှာ အဲဒီ

အချိန်က စစ်အတွင်းတုန်းကပေါ့နော်။ ဖေဖေနဲ့မင်္ဂလာဆောင်တာက စစ်အတွင်းမှာ။ အဲဒီ မင်္ဂလာမဆောင်ခင်ညမှာ ဗုံးပေါက်တဲ့ဒဏ်ကြောင့်မို့ လူနာ တချို့ဆေးရုံကို ရောက်လာတယ်။ ဆေးရုံကိုရောက်လာတော့ မေမေက အိပ်ရာကနေထပြီးတော့ ခွဲစိတ်ကုသဖို့အတွက် ကူညီခဲ့တယ်။ အဲဒီတုန်းက ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ကြီး ဦးဘသန်းက ပြောခဲ့တယ်။ မေဟာ အနှိုင်းမဲ့သူနာပြုတစ်ယောက် ဖြစ်တယ်ပေါ့နော်။ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ညမှာတောင်မှ ထပြီးတော့ တာဝန်ကျေအောင် လုပ်တယ်ဆိုပြီးတော့ ဂုဏ်ပြုခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်မ မေမေ့ကိုသိပ်ပြီးတော့ ဂုဏ်ယူတယ်ဆိုတာဟာ တာဝန် ကို အင်မတန်မှ သိတတ်တယ်။ တာဝန်ကို အင်မတန်မှကျေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ အဲဒါကြောင့် တာဝန်သိတတ်တဲ့သူဆိုတာ ဘယ် နေရာမှာပဲရောက်ရောက် ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင် တာပဲ။ ကျောင်းဆရာမတုန်းကလည်း ကျောင်းဆရာမအရ တာဝန်ကျေ တယ်။ သူနာပြုဆရာမအနေနဲ့လည်း သူနာပြုဆရာမအရ တာဝန်ကျေ တယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ ဗိုလ်ချုပ်ကတော် အနေနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကတော်အရ တာဝန်ကျေတယ်။ ဘယ်တုံးကမှ မေမေ ဟာ ဖေဖေရဲ့ အလုပ်မှာ ပါဝင်ပြီးတော့ နှောင့်ယှက်ခဲ့တာမရှိဘူး။ ပတ် သက်ခဲ့တာ မရှိဘူး။ ကိုယ့်နေရာနဲ့ကိုယ် ဘယ်လိုနေရမလဲဆိုတာ အင်မတန်မှ နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ဘယ်လိုပံ့ပိုးရမလဲဆိုတာကိုလည်း နား လည်ခဲ့ပါတယ်။ ဖေဖေမရှိတဲ့နောက်ပိုင်းမှာလည်း လူမှုဝန်ထမ်းအလုပ် တွေကို အများကြီးလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မေမေ့ရဲ့ တစ်သက်တာမှာ တာဝန်မကျေခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အချိန် တစ်ခါမှ မရှိခဲ့ပါဘူး။

မှန်မှန်ကန်ကန် အလုပ်တစ်ခုကို လုပ်ခဲ့လို့ရှိရင် ဒီအလုပ်ကို ဒီ မှန်ကန်ခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုကြမှာပဲ။ ကိုယ့်ရဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းက အသိ အမှတ်ပြုကြမှာပဲ။ ဒီလို အသိအမှတ်ပြုခြင်းခံရတဲ့ဂုဏ်ကို တခြား ဘယ် ဂုဏ်နဲ့မှ ယှဉ်လို့မရပါဘူး။ ရာထူးအာဏာ၊ ပစ္စည်းဥစ္စာဂုဏ်နဲ့ယှဉ်လို့ မရပါဘူး။ အများကနေပြီးတော့ လေးစားတဲ့ဂုဏ်၊ အများကနေ တော့တန်ဖိုးထားတဲ့ ဂုဏ်ဆိုတာဟာ လူတစ်ယောက်အတွက် အမြင့်မား ဆုံး ဂုဏ်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါ ကျွန်မတို့ ပြည်သူပြည်သားတွေကို အမြင့်မား ဆုံးဂုဏ်ကိုသာ ရည်မှန်းစေချင်ပါတယ်။

ဒီစကား

ပဲပြုတ်နဲ့နံပြားအကြောင်းစဉ်းစားလိုက်ရင် ကျွန်မက ဖာလူဒါ ကိုပါ သွားပြီးသတိရပါတယ်။ မေမေ့အစ်မအကြီးဆုံး ကြီးတော်ကြီး ပြောပြဖူးတဲ့ အဖြစ်လေးတစ်ရပ်ကြောင့်ပါ။

စစ်ပြီးစအချိန်... ရန်ကုန်မြို့မှာ “ဖာလူဒါ” နာမည်ကြီးတဲ့ အအေးဆိုင်တစ်ခုရှိပါတယ်... ဖေဖေက ဘုရင်ခံကောင်စီဒုဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ် | လာပြီး မကြာမီလခထုတ်ရက်မှာ မိသားစုတွေ အဲဒီအအေးဆိုင်မှာ

ဖာလူဒါ သွားသောက်ကြပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက ဖာလူဒါခွက်တွေက အကြီးကြီးတွေပါ။ မလိုင်တွေ ကြက်ဥပူတင်းဖတ်တွေ ဖာလူဒါစေ့တွေ နှင်းရည်တွေနဲ့ တစ်ပွဲဆို တစ်ဝကြီးပါပဲ။ ကလေးတွေအပါအဝင် မိသားစု အားလုံး တစ်ယောက်တစ်ခွက်မှာလိုက်တော့ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် ကျွန်မ အပါအဝင် ကလေးတွေကလည်း တစ်ခွက်စီရပါတယ်။ ဖေဖေ မေမေ ကြီးတော်ကြီးစတဲ့ လူကြီးတွေကတော့ သောက်လို့ကုန်ပေမယ့် ကလေး တွေကတော့ ဘယ်ကုန်နိုင်ပါ့မလဲ။

ကလေးတွေ ဖန်ခွက်ထဲမှာကျန်နေတဲ့ ဖာလူဒါတွေကို မေမေက တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်လိုက်ပါတယ်။ အစားနည်းတဲ့ ဖေဖေက မေမေ့ကို အံ့ဩတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ပြီး ပြောတယ်တဲ့။ “သခင်ဘစိန်ကြီး ဝက်သားတစ်ပိဿာချက်ရင် သူမြည်းတာနဲ့ပဲကုန်တယ်” တဲ့။ ကြီးတော်ကြီးက ဒီလိုပြောတာကို သဘောကျ မဆုံးပါဘူး။ “သူ့မိန်းမ အစားကြီးတာကို ဘယ့်နှယ် သခင်ဘစိန်ကြီးဘက် မြားဦးလှည့် သွားရတာလဲ” ဖေဖေက ဘုကျကျနဲ့ သွေးထွက်လောက်အောင်မှန်တဲ့ တဲ့တိုးစကားတွေ ပြောတတ်တယ်ဆိုပေမယ့် မေမေ့ကိုကျတော့ နူးညံ့ နေလိုက်တာကို ကြီးတော်ကြီးက အတော့်ကို ပီတိဖြစ်ပါတယ်။

တကယ်တော့ ဖေဖေစိတ်က နူးညံ့ပါတယ်။ အစားအစာအကြောင်း ပဲ ဆက်ရမယ်ဆိုရင် ဘယ်တော့မှ မေမေ့ကို စိတ်ရှုပ်အောင် မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ ဘူး။ မေမေက ငယ်ငယ်ကတည်း အချက်အပြုတ်ဝါသနာမပါတော့ ဘာမှ မချက်တတ်ပါဘူး၊ (

ဒါကြောင့် ကျွန်မကိုတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲ သင်တန်းလွှတ်ပြီး အချက်အပြုတ် သင်ခိုင်းတာထင်ပါတယ်)။ ဖေဖေက လည်း ဘယ်တော့မှ ချေး(ဂျီး)မများပါဘူး။ ရှေ့မှာချပေးတာကို ခေါင်းငံ့ စားတာပါပဲ။ အညာသားဆိုတော့ မေမေတို့ အောက်ပြည်က အစားအစာ အချို့ကို သိပ်မကြိုက်ပေမယ့် ကျွေးရင် စားတာပါပဲ။

ဖေဖေ့အစ်ကိုကြီး ဦးအောင်သန်းကဆိုရင် အိမ်ကိုလာလည်လို့ တညင်းသီးချက်ထားတဲ့ အနံ့ရတာနဲ့ ပြေးတာပဲတဲ့။ ဖေဖေကတော့ မကြိုက်ပေမယ့် စားရှာပါတယ်။ “ဖေဖေကြိုက်တာကတော့ ဆိတ်ကလီစာဟင်း”တဲ့.. အိမ်မှာ ဆိတ်ကလီစာချက်တိုင်း ဒါ ဖေဖေအကြိုက်ဆုံး ဟင်းဆိုပြီး သတိတရပြောတာ ကျွန်မ ကလေးဘဝတစ်လျောက်လုံးပါပဲ။

ကလီစာထဲမှာ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ဖေဖေအကြိုက်ဆုံးဆိုတာလည်း သိရ ပါတယ်။ ကျွန်မ မိတ်ဆွေတွေကို ပြောပြတော့ ရယ်ကြတယ်။ ပုဆိုးကြမ်း ကို ဆိုတာနဲ့ တူတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ကျွန်မတို့ကတော့ မျက်နှာ သုတ် ပဝါလို့ပဲ သိပါတယ်။

နောက် ဖေဖေက တစ်ခါတလေ “ငရုတ်သီးဟင်း စားချင်တယ် ပြောတာ” ဘယ်လိုဟင်းမျိုးမှန်းမသိလို့ မကျွေးနိုင်ခဲ့တာကို မေမေက ဝမ်းနည်းစွာ ပြောဖူးတယ်။ ကျွန်မကလည်း ဒီ “ငရုတ်သီးဟင်း” ရှာပုံ တော်လုပ်တာ အသက်အတော်ကြီးမှပဲ တောင်တွင်းကြီးဇာတိ ညီမတစ် ယောက် ချက်ကျွေးလို့ စားဖူးဖြစ်တော့တယ်။

“ရိုးရိုး သားသားနေခဲ့တဲ့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို သတိရခဲ့ရတယ်”

 

ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် 

၂၃- ၂- ၂၀၁၅ နေ့ထုတ် ဒီလှိုင်းဂျာနယ်