စိတ်ကူးချိုချိုစာပေ
စစ်ကိုင်းဦးဘိုးသင်း - အောင်တော်မူ၀ထ္ထု့ကြီး
Couldn't load pickup availability
အခန်း - ၁
ဆီးနှင်းတို့သည် ဟေမန္တဥတုသို့ ကူးပြောင်းစဖြစ်သဖြင့် ရှစ်ခွင်၌ ပိတ်ဆိုင်းကာရှိလေ၏။ နှင်းပေါက်တို့သည်လည်း မခြောက်သေးသော မြက်ခင်းများအပေါ်၌ ပုလဲဥကလေးများကဲ့သို့သာ ကျန်ကာရှိလေ၏။ ထို့ကြောင့် ရှုခင်းနှင့် သွားလာခင်းကား ကျက်သရေရှိသလိုလို ဖြစ်တော့ ၏ ။
ထိုသို့ သောအခင်းတွင် လူတစ်ယောက်သည် အလွန်သန္ဓေ ကောင်းသော မြင်းအုန်းခွံစီး၍ တိတ်ဆိတ်စွာ တောလမ်းခရီး၌ သွားနေ လေ၏။
ထိုသူသည် နေအတန်မြင့်သောအခါ ရွာမကြီးတစ်ရွာအတွင်းသို့ မြင်းကို လမ်းထိုးစီးကာ ဣန္ဒြေရရနှင့် ဝင်သွားလေ၏။ ရွာသူရွာသား တို့ကား သင့်တင့်ရာတို့၌ နေပူစာလှုံကာ ရှိနေကြလေ၏။ ထိုမြင်းစီးသွား သူသည် သူကြွယ်တစ်ဦး၏အိမ်သို့ဝင်၍ အိမ်ရှင်နှင့် ဤသို့တွေ့ နေကြ လေ၏။
“အမောင် ... ဘာကိစ္စ ...”
“ကျွန်တော့်မြင်းကို ကုန်းနှီးတန်ဆာပလာနှင့်တကွ ရောင်းချင်လို့ပါ”
“သည်မြင်းကိုလား ...” “ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ” “မင့် မြင်း စုတ်စုတ်ပဲ့ပဲ့ ခုံတိနံတာကို ဘာလုပ်ဖို့လဲ ..”
ထိုသူသည် ထောင်းခနဲစိတ်ထွက်လာ၏။ ၎င်း၏မြင်းသည် အလွန်ငွေကောင်း၍ အလွန်စိတ်ကောင်း၏။ သခင်မှန်းသိ၏။ သခင်ကို ချစ်၏။ သခင့်အကျိုးကိုဆောင်၏။ ရဲရင့်၏။ အစွမ်းရှိ၏။ ဤသူကြွယ် သည် ဤသို့သောမြင်းကို အဘယ်ကြောင့် ရှုတ်ချ၍ ဤသို့ပြောရာသလဲ။ ငွေ့ ရှင်ဝါဒနှင့် စဉ်းလဲပြီးသော် စီးစီးနင်းနင်းပြောလေသလော၊ ငါသည် ငါ၏ သွေးစည်းရဲဘက်၏ အကျိုးငှာသာ ရောင်းသည်။ ငါ့ မြင်းကို ငါနှမြောပါသည်။ ငါ့ သွေးစည်း၊ ငါ့ မြင်းအကျိုးကို လိုသော် သည်းခံ လော့ဟု ထိုသူသည် ၎င်း၏စိတ်ကိုချုပ်တည်းကာ ဤသို့ပြောလေ၏။
“ကျွန်တော့်မြင်းကို စီးဖို့ပါပဲခင်ဗျား၊ အသွားအင်မတန်ကောင်း ပါတယ်”
ထိုသို့သည်တွင် သူကြွယ့်သမီးနုနုသည် နေပူစာလှုံရင်းရပ်ကာ ကြည့်နေ၏။ သူကြွယ်ကြီးသည် ငွေသံဖြင့် ဤသို့ပြော၏။
“မင်းမြင်းကို အိမ်မှာစီးဖို့ လူမရှိ”
“ဟုတ်ပါတယ် ... ခုတော့ သည်မြင်းဟာ ကျွန်တော့်မြင်းပါပဲ။ ဘတော်က ဝယ်လိုက်လျှင် ဘတော်မြင်းပါပဲ”
“အေး .. ငါ့မြင်းဖြစ်ပေမင့် ငါ့ အိမ်မှာမြင်းစီးဖို့လူမရှိ” “မတ်တတ်ရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ အစ်မဟာ ဘရဲ့ သမီးမဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ် ...” “သည်မြင်းဟာ ဘရဲ့ မြင်းဖြစ်လာရင် ဘရဲ့ သမီးစီးဖို့ပေါ့”//
“ဟာ ... မင့်နှယ်”
“ဘ . သည်လို လှပတင့်တယ် အသရေကြွယ်တဲ့မိန်းမပျို ကလေးဆိုတာ မြင်းစီးတတ်ရတယ်ခင်ဗျာ”
“ဟဲ့ နုနု ... နင် မြင်းစီးတတ်ရဲ့ လား” “စီးတတ်ပါတယ် အဖေ” “ဟယ် .. မိန်းမတန်မဲ့ မြင်းစီးတတ်တယ်လို့”
“မြင်းကျောင်းသမားတွေထံက မြင်းကို ခဏခဏ ကျွန်မယူပြီး စီးနေပါတယ်”
“ဒါပေါ့ .... မင်းမင်းကို ငါမဝယ်ချင်” “ဘာကြောင့်ပါလဲခင်ဗျာ” “မဝယ်ချင်လို့ကိုပဲ” ထိုခဏ၌ လူတစ်ယောက်သည် ရောက်လာ၍ ရပ်တန့်ကာ...
“မိတ်ဆွေ .. ခင်ဗျာ့မြင်းကို အသပြာမည်မျှနှင့် ရောင်းမလဲ” ဟု မေး၍ ဤသို့ စကားဖြစ်ပြန်၏။
“ခင်ဗျား ပေးချင်သလောက်ပဲ ပေးတော့ဗျာ”
“ဟေ့ .. ဟေ့ .. ဟေ့ ... ဒါဖြင့် မင့်မြင်းကို ငါဝယ်မယ်၊ မင်း ငါနှင့်အရောင်းအဝယ် ရှေးဦးစွာဆိုင်မိတယ်” ။
“ဘထံမှာ မြင်းစီးမယ့်သူမရှိ၊ မြင်းဆိုတာ သမီးရတနာလိုပဲ ကုန်း နှင့်ကျော်နှင့် ဆယ့်ငါးရက်ခန့်ကွာနေရင် ပျက်တတ်တယ်”
“ရှင် ... ဘယ့်နှာလဲ၊ မြင်းနှင့် သမီးရတနာနှင့် ဘာဆိုင်သလဲ” “ဆိုင်တော့မဆိုင်ပါဘူး၊ ဒါပေ့ .. ဥပမာတင်စားပြီး ပြောတာပါ” “ဘာကို ရှင်တင်စားပြီးပြောသလဲ”
“သမီးရတနာဆိုတာ ... အလုပ်နှင့်လက်နှင့် တစ်ရက်မရှိတရှိ လောက် ကင်းကွာနေရင် ပျက်သလို မြင်းဟာလည်း ကုန်းနှီးနှင့် ဆယ့်ငါးရက်လောက် ကင်းကွာပါက ပျက်တတ်တဲ့အကြောင်းကို ပြောဆိုတာ ပါ ခင်ဗျာ”
“ကျွန်မဟာ သူကြွယ့်သမီး ပီပီသသကြီး ဘာကိုမှမလုပ်၊ အေး အေး ဇိမ်နှင့်နေတာပဲ၊ ကျွန်မဟာ ပျက်သလား”
“အစ်မဟာ သမီးရတနာလား၊ သမီးရတနာကိုသာ ကျွန်တော် ပြောတာ”
“ရှင် ဘယ့်နှာလဲ” “အစ်မဟာ သမီးရတနာလား” “သမီးရတနာဆိုတာ ဘယ်လိုလဲ ... ဘယ်လိုသမီးကိုခေါ်သလဲ”
“အစ်မ၊ ရတနာဆိုတာ နှစ်သက်ဖွယ်၊ သို့မဟုတ် နှစ်သက်စရာ ကို ခေါ်တယ်၊
ဒါကြောင့် သမီးရတနာဆိုတာဟာ သမီးနှစ်သက်စရာကို ခေါ်တယ်”
“ဒါကို ကျွန်မ ဘယ်သိမလဲ”
“ဟေးလူ .. ငါ့သမီးကို ငါနှစ်သက်တာပေါ့၊ ဒါကြောင့် .. ငါ့သမီးဟာ သမီးနှစ်သက်စရာ”
“သူကြွယ်ကြီး၊ ကိုယ့်သမီးကို ကိုယ်နှစ်သက်မယ်၊ ချစ်ခင်မယ် ပေါ့၊ ကိုယ့်သမီးကို ကိုယ်မနှစ်သက်ဘူး၊ မချစ်ခင်ဘူးဆိုရင် တိရစ္ဆာန်ဖြစ် သွားမှာပေါ့”
“မင်း ... တော်တော့်ကို ရှုပ်ထွေးပွေလီတဲ့စကားကို ပြောတယ်”
“ဒါဖြင့် .... ကျွန်တော့်မြင်း အရောင်းအချမှာ ... ဘလာပြီး ကြားမဝင်ပါနှင့်”
“မင်း ငါ့ထံမှာ ရှေးဦးစွာလာပြီး မင့်မြင်းကို ရောင်းတယ်” “ဘက မဝယ်ချင်ဘူးဆို” “အေး... တွေ့စတော့ ငါမဝယ်ချင်ဘူးဆိုတယ်၊ ခုတော့ သူများ/ဝယ်မှာမို့ ငါဝယ်ချင်တယ်၊ မင်း သူကြွယ်ဆိုတဲ့စကားကို နားလည် သလား၊ ငါဟာ သူကြွယ်၊ သူကြွယ်မှ သူကြွယ်ကြီး”
“သူကြွယ်ဆိုတာ ဘာပါလဲခင်ဗျာ” “သူကရဝယ်၊ သူကြွယ်သိရဲ့လား” “ဘက မဝယ်ချင်ဘူးလို့ ဘာကြောင့်ပြောပါသလဲ”
“ငါလိုသလောက်နှင့် ရမယ်မထင်လို့ ငါမဝယ်ချင်ဘူးလို့ဆို တယ်၊ ခုတော့ မင်းက မောင်သာစီးအား ပေးချင်သလောက်ပဲပေးတော့ ဆိုတယ်၊ ငါလည်း ပေးချင်သလောက်ပေးပြီး မင့်ထံကဝယ်မှာပေါ့”
“နေပါဦး ...၊ အကြင်စကားကို ဘထံမှာ ကျွန်တော်မပြော၊ ထိုစကားကို ဟိုလူကိုသာစီးထံမှာသာ ကျွန်တော်ပြောပါတယ်”
“မင်းပြောတဲ့စကားကို ငါလည်းကြားရလို့ ငါ့ထံမှာလည်း ပြော တာဖြစ်ရမယ်”
“ဘ ... အတော် ဆီေတည့်ပါလား” “ဒါဟာ သဘာဝ”
“ကောင်းပြီဗျာ ... ဘက ဘရဲ့ သမီးကို ညည်း သူ့နောက်လိုက် သွားလို့ လူတစ်ယောက်နှင့် ပြောနေတယ်၊ သည်စကားကို ကျွန်တော် လည်းကြားတယ်၊ ဒါနှင့် ကျွန်တော်က ဘသမီးကို လာလာလေလိုက်ခဲ့ တော့လို့ ဆွဲခေါ်ရင်ဖြစ်ပါ့မလား၊ သဘာဝဆိုက်ပါ့မလား”
“ဟေ့ ... ဒါနှင့်ဘာဆိုင်သလဲ” “ဆိုင်တာပေါ့ ၊ ကျွန်တော်လည်း ဘစကားကို ကြားရတာပဲ”
“မင်း... တော်တော်ဖျင်းတဲ့ လူညံ့စား၊ သူ့နောက်လိုက်ဖို့ကို ပြောတာ၊ မင်းနောက်လိုက်ဖို့မပြောဘူး”
“သူ၊ သူ့ဆိုတဲ့စကားဟာ နာမည်စွဲပုဂ္ဂိုလ်ကို မပြောလို့ ကျွန်တော်နှင့်လည်းဆိုင်တယ်”
“နေပါဦး ... ရှင် မြင်းရောင်းမြင်းဝယ်စကားပြောရမှာ ဘာတွေကို ရောက်သွားပါသလဲ”
“ကိုင်းဗျာ ... စကားရှုပ်တယ်၊ ကိုသာစီး ခင်ဗျား ... ကျွန်တော့် မြင်းကို ဘယ်လောက်ပေးမလဲ”
“ဟေ့ သူပေးသလောက် ငါပေးမယ်” “ခင်ဗျားမြင်းကို ကျွန်တော် အသပြာသုံးထောင်ပေးမယ်” “ကိုင်း .... ဘယ့်နှယ် ဘ” “မောင်သာစီး၊ မင်း တော်တော့်ကို မိုက်ကန်းတဲ့လူ” “သူကြွယ်ကြီး ကျွန်တော် အင်မတန့်ကို လိမ္မာပြီးမြင်တဲ့လူပါ”
“ကိုင်းဗျာ ... ခင်ဗျားတို့ အတော်ရှုပ်တယ် ၊ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်မြင်း၊ သွေးစည်းရဲဘက်ကို မရောင်းတော့ပါဘူး ... သွားပါ တော့မယ်”
“ရှင့်၊ ရှင့် နေဦး” “ဆိုဗျာ အစ်မ” “ရှင့်မြင်းကို ကျွန်မစီးကြည့်ပါရစေ”
“ဟာ... အစ်မက ကျွန်တော့်မြင်းကိုတော်ရာ၊ ရောက်ရာ၊ ပေါက် ရာစီးသွားရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ”
“အဲသည်လို ကျွန်မကစီးသွားရင် ရှင် ကျွန်မကိုယူတော့”
“ဟင် .. ဘယ့်နှယ်၊ အစ်မက မြင်းကို ရောက်ရာပေါက်ရာစီးယူ သွားပြီးမှ ကျွန်မကိုယူတော့ဆိုပေမဲ့ အစ်မကိုကျွန်တော် ဘယ်မှာလိုက်ရှာရမလဲ”
“ရှင် မရှာနိုင်ရင် ... ရှင် လူညံ့လူအပေါ့”
“ဘယ့်နှယ်..”
“ကျွန်မဟာ မိန်းမပျက်မကလေးမှမဟုတ်ဘဲ။ ရှင်ရှာနိုင်ရမပေါ့”
“အစ်မ .. ဘယ်လိုစကားကိုဆိုသလဲ”
“ကျွန်မဟာ အလုပ်မလုပ်ဘဲ ဇိမ်နှင့်စည်းစိမ်ယစ်ကာ နေပေမင့် ကျွန်မကို နှစ်သက်သူမရှိလို့ အပျိုစစ်ဖြစ်နေတာကြောင့် ကျွန်မ မိန်းမ ပျက်မဟုတ်ပါ၊ ရှင်ရှာနိုင်ရမယ်၊ ရှင်က သမီးရတနာဆိုတာ အလုပ်နှင့် လက်နှင့် တစ်ရက် မရှိတရှိလောက် ကင်းကွာနေရင် ပျက်တယ်ဆိုတယ်၊ ကျွန်မကို နှစ်သက်သူမရှိလို့ သမီးရတနာမဟုတ်၊ ဒါကြောင့် ကျွန်မ မိန်းမတည်ကလေးပါ”
“အစ်မကို နှစ်သက်သူမရှိဘူးလို့ အစ်မ အတပ်ပြောနိုင်သလား”
“ကျွန်မကို နှစ်သက်သူရှိခဲ့ရင် ကျွန်မ ဗီဇနာမဆိုင်းဘူး လိုက်သွားမှာပေါ့၊ သို့မဟုတ် ခေါ်ထားမှာပေါ့ ...။ ဘာလဲ ... ခိုင်းဖို့တောင် ကျွန်ဝယ်ရသေး တာပဲ၊ ရှင်ကျွန်မကို နှစ်သက်သလား ..”
“အစ်မ ကျွန်တော့်မြင်းကိုသာ အဆုံးခံတန်ခံရမယ်၊ လူကိုတော့ အဆုံးမခံနိုင်ပါ”
“ဘာလဲ.. ရှင်ဟာ အင်မတန်အဖိုးတန်နေတဲ့ ယောက်ျားကြောင့် လား”
“နေပါဦးဗျာ.. သည်ကနေ့ဟာ ဘယ်လိုနေ့ပါလိမ့်မလဲ ... အစပ် ကိုမတည့်ဘူး၊ ဘနှင့် သည်ကမိတ်ဆွေအား ဘယ်သူ့အား သည်မြင်းကို ရောင်းရမလဲလို့ ဗေဒင်သွားမေးပါဦးမယ်” ။
“ရှင်ပြန်မလာရင်ကော ....” “ခင်ဗျားခမည်းတော်က ကိုသာစီးလောက် မြင်းဖိုးပေးမလား” “ရှင်က ဘယ်လောက်နှင့် ရောင်းမလဲ ..”
