ခင်မောင်သန်း - ရိုးရာနတ်ယုံကြည်မှုနှင့်ဓလေ့ထုံးစံများ

          အတွင်း ၃၇ မင်း၊ အပြင် ၃၇ မင်းဟု မြန်မာများ ပြောလေ့ပြောထရှိသော်လည်း ထိုနတ် များ၏အမည်များကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံသိသူမှာ အလွန်ပင် ရှားမည်ဖြစ်၏။ပင်းတလဲမင်း (၁၆၄၈၆၁) လက်ထက်တွင် တွေ့ရသောနတ်စာရင်းကိုပါ ထည့်သွင်းရေတွက်မည်ဆိုပါက အပြင် ၃၇ မင်း စာရင်းမှာ လေးမျိုးပင်ရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ပင်းတလဲမင်းစာရင်းမှာ ၃၇ မင်း မပြည့်၊ ၁၅ ပါးသာ ရှိသည်။ ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ၊ မြဝတီမင်းကြီးဦးစနှင့် မင်းတုန်း မင်း စာရင်းများသာလျှင် ၃၇ မင်း ပြည့်စုံသည်။ ပင်းတလဲမင်းစာရင်းမှာ ၃၇မင်းပင် မပြည့် သေးသဖြင့် ထိုခေတ်က အပြင် ၃၇ မင်းဟူသော အသုံးအနှုန်းပေါ်ပေါက်ခဲ့ပြီလောဟု တွေးတော ဖွယ်ရာ ဖြစ်သည်။

          ၃၇မင်းဆိုလျှင် အတွင်း ၃၇ မင်း၊ အပြင် ၃၇ မင်းဟု မြန်မာများပြောလေ့ပြောထ ရှိကြ သည်။ အတွင်း ၃၇ မင်းသည် ရွှေစည်းခုံဘုရား၏ တံတိုင်းအတွင်းရှိနတ်များကို ခေါ်ပြီး တံ တိုင်း အပြင်ဘက်ရှိနတ်များကို အပြင် ၃၇မင်းဟု ခေါ်ဝေါ်ကြောင်း၊ အစဉ်အလာ လက်ခံပြော ဆိုလာခဲ့ကြသည်။ ညောင်ဦးမြို့ရှိ ရွှေစည်းခုံဘုရားကို သွားရောက်လေ့လာပါက တံတိုင်းမှာ တစ်ခုသာရှိပြီး အတွင်းတံတိုင်းနှင့် အပြင်တံတိုင်းဟူ၍ မရှိသဖြင့် အထက်ပါပြောဆိုမှုမှာ စဉ်း စားဖွယ်ရာ ဖြစ်လာသည်။

          ပင်းတလဲမင်းလက်ထက်တွင် နတ်စာရင်းမှာ ၁၅ ပါးသာရှိသေးသဖြင့် အပြင် ၃၇ မင်း ဟူသော အသုံးအနှုန်းသည် အနော်ရထာမင်းလက်ထက်က ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်ဆိုသည့်အချက် မှာလည်း သံသယဖြစ်ဖွယ်ရာ ရှိပေသည်။

           ရွှေစည်းခုံဘုရားအတွင်းတွင် ယခုရှိနေသည့်နတ်ရုပ်များပင် ပုဂံခေတ်လက်ရာဟု မည် သူမျှ အတိအကျမပြောနိုင်ပေ။သိကြားရုပ်တစ်ခုသာလျှင် ထိုခေတ်က ထုလုပ်ခဲ့သည်ဟု ပညာရှင်များက ဆိုကြသည်။ ရွှေစည်းခုံဘုရားအတွင်းရှိနတ်ရုပ်များနှင့် အသွင်တူသော ရုပ်တုများ ကို မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်းရှိ အချို့သောနတ်ကတော်အိမ်များနှင့် နတ်ကွန်းများတွင် တွေ့ရ သဖြင့် ပုဂံခေတ်လက်ရာမဖြစ်နိုင်သည်မှာ သေချာပေသည်။ အစောဆုံး ညောင်ရမ်းမင်း၊ အင်းဝ ခေတ်လောက်က ထုလုပ်ခဲ့ဟန်တူပေသည်။

          ပင်းတလဲမင်းစာရင်းတွင် နတ် ၁၅ ပါးသာရှိခဲ့ရာမှ ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာသည် ၂၂ ပါး ဖြည့်စွက်ကာ နတ်ချင်းများ ရေးသားခဲ့သည်။ ပင်းတလဲမင်းနှင့် နှစ်များစွာမကွာလှမီ အတွင်း ၃၇ မင်း ပြည့်အောင် ဖြည့်စွက်နိုင်ခဲ့သဖြင့် နတ်အရေအတွက်မှာ ၃၇ မင်းမကပင် ထိုစဉ်က ရှိ ခဲ့ပြီး ဖြစ်ပေမည်။ ၃၇မင်းဟူသော အသုံးအနှုန်း မပေါ်ပေါက်ခဲ့သေးခြင်းသာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ပင်းတလဲမင်းစာရင်းမှ မယ်တော်ရွှေစကား၊ ထီးဖြူဆောင်း၊ မောင်မင်းဖြူ၊ယွန်းဘုရင်၊ ကိုးသိန်း ရှင်နှင့် မြင်းဖြူရှင်တို့ကို နုတ်ပယ်ပြီး သုံးပန်လှ၊ ရွှေဖျဉ်းကြီး၊ ရွှေဖျဉ်းငယ် အစရှိသည့် နတ် ၂၈ ပါး ဖြည့်စွက်ကာ နတ်ချင်း ၃၇ မျိုး ရေးသားခဲ့လေသည်။

          မြဝတီမင်းကြီးဦးစ (၁၇၆၆-၁၈၅၃) ကလည်း နတ်ချင်းများ စပ်ဆိုခဲ့ပြန်သည်။ ထိုသို့ စပ်ဆိုရာတွင်    ဝန်ကြီးပဒေသရာဇာ၏ ၃၇မင်းနတ်စာရင်းမှ အချို့ကို ထုတ်ပယ်ပြီး အသစ် ထပ်မံဖြည့်စွက်ကာ ရေးသားခဲ့သည်။

          ၁၈၅၉ ခုနှစ်တွင် မင်းတုန်းမင်းသည် ရတနာပုံမြို့ (မန္တလေးမြို့) တည်ရာ၌ အပြင် ၃၇ မင်းကိုပင့်ပြီး ဗလိနတ်စာကျွေးခဲ့သည်။ ထိုစာရင်းသည် အခြားစာရင်းများနှင့်မတူဘဲ ကွဲလွဲမှု များ ရှိနေသည်။

          ၃၇မင်း အပြည့်အစုံဆိုပါက သုံးမျိုးပင် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ယခု အများလက်ခံ ထားသည့် အပြင် ၃၇ မင်းစာရင်းမှာ မြဝတီမင်းကြီး ဦးစ ပြုစုခဲ့သည့် နတ်ချင်းပါ စာရင်းသာ လျှင် ဖြစ်သည်။

 

 နတ်ပုံတော်များ

          မိမိတို့၏ရိုးရာနတ်များကို မြန်မာများ ကိုးကွယ်ပသလာခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်လှပြီဖြစ်သော် လည်း နတ်ပုံတော်ကို ထုလုပ်ကိုးကွယ်သည်မှာ များစွာမကြာလှသေးပေ။ မြန်မာကျေးရွာများ တွင် မြင်းဖြူရှင်အား ရွာစောင့်နတ်၊ ရွာတော်ရှင်နတ်အဖြစ် ပသကြသော်လည်း နတ်ပုံတော် ဟူ၍မရှိ။ နတ်ကွန်းတွင် မြင်းဖြူရှင်အား မိမိတို့ စိတ်ကူးရရာပစ္စည်းများကို ဆက်သကြသည်။ ပန်းအိုးနှင့် မြင်းဖြူရုပ်သည် မြင်းဖြူရှင်အား ဆက်သသည့် အဓိကပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ ယခုအခါ မောက်တိုဆောင်း ရွှေစစ်သည် မြင်းဖြူရှင်နှင့် ဖော့လုံးဆောင်း လှိုင်းတက်မြင်းဖြူ ရှင် ဟူ၍ ပုံတော်နှစ်မျိုးပင် ထုလုပ်ကိုးကွယ်လာကြသည်။

          ခရစ်နှစ် ၁၇၈၅ ခုနှစ်က ဗဒုံမင်း ထုလုပ်ခဲ့သည့် မဟာဂီရိ ဦးတင့်တယ်နှင့် နှမတော် တောင်ကြီးရှင်နတ်တို့၏ ပုံတော်မှာ ကိုယ်မပါ၊ မျက်နှာသာပါရှိကြသည်။ ရှေးယခင်ကလည်းနှမတော်တောင်ကြီးရှင်ကို ရုပ်တုထုလုပ်လေ့မရှိဘဲ စကားသားတွင် ရွှေမင်နှင့်မျက်နှာပုံအရုပ် ရေးဆွဲသည့် ဓလေ့သာ ရှိခဲ့သည်။ ရွှေဇဝါရေးသားခြင်းဟု မှတ်တမ်းများတွင် တွေ့ရသည်။ ယခုအခါတွင်မူ တောင်ကြီးရှင်၏နတ်ပုံတော်ကိုပါ ထုလုပ်လာကြပြီ ဖြစ်၏။

          မင်းခေါင်ကြီး၊ မြို့သာဖိုးမင်းကြီး အစရှိသည့်နတ်များအတွက် နတ်ပုံတော်ဟူ၍ မရှိပေ။ ပုံတော်အစား သက်တော်အောင်းဘူးဟု ခေါ်သည့် ယွန်းနှင့်ပြုလုပ်ထားသည့် ရေဘူးသဏ္ဌာန် ဘူးတစ်ခုသာလျှင် ရှိသည်။ ဘူး၏ အဝကို ဂွမ်းနှင့် ဆို့ထားလေ့ရှိသည်။ နတ်၏အသက် သို့ မဟုတ် လိပ်ပြာသည် ဘူးအတွင်းတွင် အောင်းလျက်ရှိသည်ဟု ယုံကြည်သူများက ယူဆကြ သည်။ ပုံတော်ဟူ၍မရှိဘဲ သက်တော်အောင်းဘူးသာ ရှိသည့်နတ်အများအပြားပင် ရှိသည်။ အလုံဘိုးတော်ကြီးတွင် မူလက ပုံတော်မရှိ၊ မကြာသေးမီကမှ ပုံတော်ထုလုပ်လာကြသည်။ ပုံတော်၏လက်ရာသည် ယခုခေတ်လက်ရာပင် ဖြစ်သည်။ အမေရေရင်ကဲ့သို့ ပုံတော်ရှိသည့် နတ်များမှာပင် သက်တော်အောင်းဘူးဟူ၍ ရှိနေသည်ကို ကြည့်လျှင် ပုံတော်ထုလုပ်ကိုးကွယ် မှုသည် များစွာကြာလှသေးမည်မဟုတ်ပေ။ ပုဂံခေတ်အထိ စောနိုင်မည်မဟုတ်ဟု ယူဆဖွယ် ရာ ဖြစ်သည်။ နတ်ကိုးကွယ်မှုသည် အင်းဝခေတ်တွင် ပိုမိုကျယ်ပြန့်လာခဲ့သည်။ ထိုခေတ်တွင် နတ်ချင်းများ၊ နတ်သံများ အများအပြား ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နတ်ပုံတော်များ အများစုသည် ညောင်ရမ်း၊ အင်းဝခေတ်တွင်မှ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ဟန်တူပေသည်။

          ရှေးခေတ်အခါက ထုလုပ်ခဲ့သည့် နတ်ပုံတော်များသည် သေးငယ်ပြီး မလှမပနှင့် အချိုး အစား ကျနမှုရှိသည်ကို  မတွေ့ရပေ။ ယခုခေတ် နတ်ပုံများမှာမူကား လူသားအရွယ် ထုလုပ် လာပြီး မင်းသား မင်းသမီးတမျှ ချောမောလှပအောင် ခြယ်မှုန်းထားသည်ကို တွေ့ရသည်။

          နတ်ရုပ်များ ထုလုပ်ရာတွင် အများအားဖြင့် ယမနေသားကို အသုံးပြုလေ့ရှိကြသည်။ နတ်သည် မှူးမတ်မျိုးဆိုပါက စကားသားကို သုံးသည်။ ယခုအခါတွင်မူ အလွယ်တကူ ရနိုင် သည့် ကျွန်းသားကို အသုံးပြုလာကြသည်။ ယမနေသားမှာ ကိုင်တွယ်ထုလုပ်ရာတွင် လွယ်ကူ သဖြင့် ပန်းပုဆရာများက နှစ်သက်ကြသလို နတ်ကတော်များကလည်း သဘောကျကြသည်။

          အသင့်ထုလုပ်ပြီး နတ်ရုပ်ပုံများကို အလွယ်တကူ ဝယ်ယူအသုံးပြုသော နတ်ကတော်များ ရှိကြသလို ငွေကြေးတတ်နိုင်သည့် နတ်ကတော်များကမူ မိမိစိတ်တိုင်းကျ မှာယူထုလုပ်စေ သည်။ ပုံတော်ထုလုပ်မည့်နေ့တွင် နတ်လိပ်ပြာနားစေရန်အတွက်ဟုဆိုကာ ကန်တော့ပွဲ ပေး ကြသည်။ နတ်တင်ကြသည်။ 

 

နတ်လိပ်ပြာသိပ်ခြင်း

          ထုလုပ်ပြီးသော နတ်ရုပ်ပုံများကို အသုံးမပြုမီ အသက်ဝင်စေရန်အတွက် နတ်လိပ်ပြာ သိပ်ရသည်။ နတ်လိပ်ပြာသိပ်ရာတွင် နတ်ကတော်က ကန်တော့ပွဲနှင့် ကနားပေးသည်။

           မန္တလေးမြို့တော်တည်စဉ်က မြို့တော်ထောင့်လေးထောင့်တွင် အုတ်ဂူတည်ဆောက်ပြီးထိုဂူတွင် ထည့်သွင်းထားရန်အတွက် နတ်ရုပ်များကို သွန်းလုပ်သည်။ နတ်လိပ်ပြာမသွင်းမီ   နတ်ထိန်းနတ်နေတို့က ကနားပေးပြီး တီးမှုတ်ကာ ကခုန်ကြရသည်။

          ကနားတွင် ခင်းကျင်းထားရန်အတွက် ဖျာအချပ် ၄၀၊သင်ဖြူး ၄၀၊ ကမ္ဗလာကော်ဇော ၄၀၊ တင်းထိမ် ၄၀၊ ဖက်စိမ်းပုပ် ၁၀၊ ကြာယပ်ဆွဲ ၁ဝ ကို ဆင့်ဆိုပြီး အသင့်ထားရှိရသည်။

          နတ်လိပ်ပြာသွင်းရာ၌ ချည်ခုနစ်မျှင် ကွင်းရေ လေးခု၊ ငွေသားချိန် ၄၀၊ ခဲမဖြူချိန် ၄၊ ပန်းမျိုးစုံ ခြင်း ၄၊ ဖယောင်းတိုင် ၄၊ အမွှေးတိုင် ၄၊ နှင်းရည် ဖန်ဘူးနှင့် လေးဘူး၊ထမင်းပွဲစုံ လေးပွဲ၊ ဖျင်ဖြူ ၄၊ ဖျင်နီ ၄၊ သင်ဖြူး ၄၊ နှီးခေါက် ၄ တို့ကို ဆင့်ဆိုပြီး အသင့်ထားရသည်။

           နတ်လိပ်ပြာသွင်းရာ၌ အောက်ပါဂါထာကို ရွတ်ဆိုကြရသည်။

           ဥုံ ဒေ၀ဒေဝါ၊ နတ်တကာတို့၊ လူသူခေါ်ရာ မလိုက်ပါနှင့် 

           ရတနာဆင်မြင်း၊ ဗိုလ်ခပင်းနှင့်၊ 

           တမင်မနေလာလျှင်စေ၊ဥုံ ဧဝံမာမာ၊ ဧဝံဧဥုံ။

           ယခုခေတ်နတ်သက်လိပ်ပြာသွင်းရာတွင်မူ ဤမျှလောက် ခမ်းနားကြီးကျယ်မှု မရှိတော့ ဘဲနတ်ကတော်က သူ၏ကိုယ်ပိုင်ပုံတော်များကို လိပ်ပြာသိပ်သည့် အခမ်းအနားသာလျှင် ဖြစ်တော့သည်။ လိပ်ပြာသိပ်ရာတွင် အသုံးပြုနိုင်သည့် စံခန်းရတုများကို ရွှေဖျဉ်းညီနောင်၊ ဦး မင်းကျော်၊ မငွေတောင်နတ်များအကြောင်းတွင် ဖော်ပြထားသည်။

 

 နတ်မင်းကြီးများ လိပ်ပြာသိပ်၊ ကန်တော့ ကနားမင်္ဂလာ ဖိတ်ကြားလွှာ

            ဘုန်းတော်အလွန်ကြီးမြတ်တော်မူသော ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်ကြီးအား

            ဦးထိပ်ထား၍ ရတနာသုံးပါး၊ မိဘဆရာတို့၏ ဂုဏ်ကို ခိုလှုံဝပ်လျက် 

            အထက်ဘိုးတော်သိကြားမင်းနှင့်တကွ သာသနာတော်စောင့် နတ်မင်းကြီး

            လေးပါး၊ ဝိဇ္ဇာ ရှစ်သောင်း၊ ဒေဝီမယ်တော်အပေါင်းတို့နှင့်တကွ အောင်ပင်လယ်

            ဘိုးတော်၊ မန္တ လေးဘိုးတော်၊ ကောင်သမန်ဘိုးတော်၊ မြင်းဖြူရှင် အဖေကြီး

            အရှေ့နေထွက် ဘုရင် ကိုးမြို့ရှင်အဖေကြီးနှင့် နှမပုလဲယဉ်၊ အနောက်နေဝင်ဘုရင် 

            အမေရေရင် နှင့်တကွ ပုပ္ပားမယ်တော်နှင့်သား တောင်ပြုန်းအရှင်နှစ်ပါးနှင့် ပခန်း 

            ဦးမင်းကျော် တို့ကို ဦးထိပ်ထား၍ အမိကဆိုင်သောရိုးရာနတ်၊ အဖကဆိုင်သောရိုးရာ၊

            ရိုးရာ အရှင်သခင်များကို ဦးထိပ်ပန်သ,ပြီး အတွင်း ၃၇ မင်း၊ အပြင် ၃၇မင်း

            ထီးဆောင်း နတ်မင်းအပေါင်းတို့ကို ဒေဝဒါန ဗလိနတ်စာ စုံလင်စွာဖြင့် ပူဇော်ပသ

           ,မည် ဖြစ် ပါသောကြောင့် မန္တလေးမြို့၊ ဘုရားကြီးဈေးအရှေ့ဘက် နတ်ဆရာ .....................

            ...............   တို့ကို အမှုးထား၍ သား...................................... တို့က ကြွရောက်ပါရန်

            ခုနစ်ရက်သား သမီးနှင့် နတ်မိတ်ဆွေအပေါင်းတို့အား မေတ္တာတော် ရှေ့ထား၍ 

            လေးစားစွာဖြင့် ဖိတ်ကြားအပ်ပါသည်။

         

နတ်အမျိုးအစားများ

          နတ်သမိုင်းကို အခြေခံပြီး နတ်အမျိုးအစား ခွဲခြားခြင်းသည် နတ်တို့၏သဘာဝကို ပေါ် လွင်အောင် ဖော်ပြနိုင်မှုမရှိချေ။ လူတို့၏ ကြောက်ရွံ့မှု၊ မသိနားမလည်မှုတို့ကြောင့် နတ်များ ပေါ်ပေါက်လာရခြင်း ဖြစ်သည်ဟု မနုဿဗေဒပညာရှင်များက မိန့်ဆိုထားရာ လူသားတို့၏ လိုအပ်မှုကိုမည်သို့ဖြည့်တင်းပေးသနည်းဟူသောအချက်အပေါ်မူတည်ပြီး ကဏ္ဍပိုင်းခြားမှု ပြုလုပ်မှ နတ်သဘာဝသည် ပို၍ထင်ရှားလာမည် ဖြစ်သည်။

          အပြင် ၃၇မင်းဟူသည် ပြည်သူအများစုက စာရင်းပြုလုပ်ထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ နန်းတွင်း မှ ပညာရှိများက ပြုစုထားခြင်းသာလျှင် ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ပြည်သူအတွင်း ထင်ရှား သည့် အချို့နုတ်များသည် ၃၇ မင်း စာရင်းဝင် ဖြစ်မလာသလို အချို့သော ၃၇ မင်း စာရင်းဝင် နတ်များကိုလည်း ပြည်သူများက သိရှိခြင်း မရှိကြပေ။

          မဟာဂီရိ၊ တောင်ကြီးရှင်၊ ရှင်ဖြူ၊ ရှင်ညိုတို့မှာ တောင်စောင့်နတ်များ ဖြစ်ကြသည်။ မနဲမိ၊ မကြာဥ၊ မသလဲကျော်၊ လေးကျွန်းမောင်တို့မှာ ကလေးနတ်များ ဖြစ်ကြ၏။ ညောင်ချင်းအို၊မြောက်ဘက်ရှင်မ၊အနောက်မိဖုရားတို့မှာ ရောဂါဝေဒနာခံစားရသူများ အားထားကြသည့်နတ် များ ဖြစ်ကြသည်။ အနာကြီးရောဂါသည်များက ဝေဒနာမှသက်သာရာရစေရေးအတွက်ညောင် ချင်းအိုနတ်အား ပသကြသလို မီးယပ်ဝေဒနာသည် အမျိုးသမီးများက မြောက်ဘက်ရှင်မနှင့် အနောက်မိဖုရားကြီးကို တင်မြှောက်ကြသည်။

          ဗေဒင်နှင့်ဂါထာ မန္တန်များကို လိုက်စားသူများက မန္တလေးဘိုးတော်ကို အားကိုးကြသည်။ အလှအပကိုမက်မောသူအမျိုးသမီးများကမူ သုံးပန်လှနတ်ကို တင်မြှောက်ကြသည်။ အောင်စွာ မင်းကြီးသည် ဘုရင်များ အားထားသည့် မြို့စောင့်နတ်ဖြစ်ပြီး မြင်းဖြူရှင်မှာ မြန်မာကျေးရွာ များ၏ ရွာတော်ရင်နတ် ဖြစ်၏။ ဦးပိုးတူနတ်ကို လက်ဖက်ကုန်သည်များ အားကိုးကြပြီး၊ ငါး စီးရှင်နှင့် ဆင်ဖြူရှင်တို့ကို ဘုရင့်ဆင်ထိန်းများက ပသ,ကြသည်။ လေးအတတ်သင်လိုသူ တို့က ပရိမ္မရှင်မင်းခေါင်နတ်ကို ပသ,ကြပြီး ဒန်းမောင်ရှင်ကိုမူ စောင်းအတတ်သင်သူများက ကိုးကွယ်ကြ၏။

          ယခုအခါတွင်မူ နတ်များကိုအားကိုးကြပုံမှာ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်၏ ။အိမ်၊ မြေ၊ အဆောက် အအုံ အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်သည့်အခါ အမြတ်အစွန်းရရှိအောင် အိမ်တွင်း မင်းမဟာဂီရိနတ် ကို ပသ,ကြသည်။ အိမ်မြေ အရှုပ်အရှင်းဖြစ်နေသည့်အခါတွင်လည်း အားကိုးတကြီးနှင့် လွှဲ မြှောက်ကြသည်။ 

          တောင်ပြုန်းမင်းနှစ်ပါးအား ရုံးပိုင်သောမင်းဟု ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ရုံးပြင်ကနား ကိစ္စများတွင် အနိုင်ရအောင် ကန်တော့ပွဲထိုးကာ ပသ,ကြသည်။ ပြစ်မှုတစ်ခုခုနှင့် အဖမ်းခံ၊ အချုပ်ခံရသည့်အခါတွင်လည်း တောင်ပြုန်းမင်းနှစ်ပါးကိုပင် ပသ,ကြသည်။