ကောင်းမြတ်မင်း - ခရစ္စတိုဖာကိုလန်ဘတ်

ကျွန်ုပ်ဘ၀

ခရစ္စတိုဖာကိုလန်ဘတ်

 

၁၄၅၁ - ကျွန်ုပ် အီတလီပြည် ဂျီနိုအာမြို့မှာ မွေးပါတယ်။ 

 

၁၄၇၁ - သင်္ဘောပျက်ပြီး ပေါ်တူဂီကမ်းခြေဆီ ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။ လစ္စဘွန်းမြို့မှာ ခြေချမိတာပါပဲ။ 

 

၁၄၇၅ - ဒိုနာမဲလီပါမိုးနစ်ကို လက်ထပ်ခဲ့ပါတယ်။

 

၁၄၈၀ - ကျွန်ုပ်တို့ သားကလေး ဒိုင်ဂိုကို မွေးပါတယ်။

 

၁၄၈၄ - အင်ဒီးကျွန်းတွေဆီသွားဖို့ ခရီးအတွက် ပေါ်တူဂီဘုရင်ဂျွန်ဆီက အထောက်အပံ့ကို တောင်းခံခဲ့ပါတယ်။ ငြင်းဆိုတာပဲ ခံရပါတယ်။ 

 

၁၄၈၅ - ဒင်နီးဟုပ်ဒိုနာမဲလီပါ ကွယ်လွန်သွားတယ်။ စပိန်ဘုရင်ဖာဒီနန်နှင့် ဘုရင်မ အစ္စဘယ်လာဆီက အကူအညီတောင်းခံတယ်။  

 

၁၄၉၂- ဖာဒီနန်နှင့် အစ္စဘယ်လာရဲ့ အကူအညီကို ရပါတယ်။

စပိန်ဆိပ်ကမ်းမြို့ ပါးလော့စ်ကနေ အတ္တလန္တိတ် သမုဒ္ဒရာကို ပထမဆုံးခရီး ရွက်လွှင့်ခဲ့ပါတယ်။ လများ စွာကြာခဲ့ပြီးမှ အင်ဒီစ်ကျွန်းတွေကို စတွေ့ရပါပြီ။ ဘဟားမားကျွန်းစုကို ခြေချမိတာပါပဲ။ ကျူးဘားနှင့် ဟေတီကျွန်းကို ရှာတွေ့တာပါပဲ။ ဆန်တာမာရီယာသော်လည်း ပျက်စီးခဲ့ တယ်။ လာနာဗီဒက်မှာ ခံတပ်လေးတစ်ခုကို တည်ဆောက်ကြ ပါတယ်။

၁၄၉၃ - ကျွန်ုပ် စပိန်ကို ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ ဘာစီလိုနာနန်းတော်မှာ

ဘုရင်နှင့်ဘုရင်မက လူစွမ်းကောင်းတစ်ယောက်လို နွေးထွေးလှိုက်လှဲစွာ ကြိုဆိုပါတယ်။ ပင်လယ်ရေကြောင်းဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အတ္တလန္တိတ်သမုဒ္ဒရာလို ဒုတိယခရီးကြမ်းအဖြစ် ကာဒစ် ကနေ ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ နာဗီဒက်ခံတပ်ဟာ ဖျက်ဆီးခံထားရတာ မြင်တွေ့ရပါ တယ်။ အခြေစိုက်နေထိုင်တဲ့ စပိန်တွေအားလုံး အသတ်

ခံရပါတယ်။ 

 

၁၄၉၄ - ကျွန်ုပ် “ကျူးဘား” နှင့် “ဂျမေကား” ကို သွားလာစူးစမ်းရှာဖွေပါတယ်။ 

 

၁၄၉၅ - ဟစ်စပါနီယိုလာကျွန်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့ ကျွန်ုပ်တို့

“တိုင်နို”တွေနှင့် တိုက်ခိုက်ရပါတယ်။ 

 

၁၄၉၆ - ကျွန်ုပ် စပိန်ကို ပြန်လာပါတယ်။ 

 

၁၄၉၈ - စပိန်ကထွက်တဲ့ ကျွန်ုပ်ရဲ့ တတိယရေကြောင်းခရီးကို“စန်လူကာ”က စတင်ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ တိုက်အသစ် (တောင်အမေရိက) က “ထရီနီဒက်ကျွန်း”ကို ကျွန်ုပ်တွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဧရာမလှိုင်းလုံးကြီးကြောင့် သင်္ဘော မြုပ်လုခမန်း ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဟစ်စပါနီယိုလာကျွန်းမှာပုန်ကန်မှု ဖြစ်ပွားပါတယ်။ 

 

၁၅ဝဝ - ယုတ်မာတဲ့ “ဖရန်စစ္စကို ဒီဘိုဘာဒစ်လာ”က ကျွန်ုပ်ကို

ဖမ်းပြီး သံကြိုးခတ်ကာ စပိန် ပြန်ပို့ခဲ့ပါတယ်။ ဘုရင် နှင့် မိဖုရားတို့က ကျွန်ုပ်ကို အပြစ်က ခွင့်လွှတ်ပေး ခဲ့ပါတယ်။

 

၁၅၀၂ - စပိန်ကထွက်တဲ့ ကျွန်ုပ်ရဲ့ စတုတ္ထအကြိမ်ရေကြောင်း

ခရီးကို ကားဒစ်ဇ်က စတင်ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ ဆန်တို့ မင်ဂိုကျွန်းကိုဝင်ပြီး မုန်တိုင်းခိုဖို့ အငြင်းခံရပါတယ်။ ကျွန်ုပ် မဖြုံဘဲ ဆက်ပြီး စူးစမ်းရှာဖွေတဲ့အခါ ကမ်းရိုး တန်းအသစ်တစ်ခုကို တွေ့ရပါတယ်။ အလယ်ပိုင်းအမေရိကပါပဲ။ 

 

၁၅၀၃ - ကျွန်ုပ် ဂျမေကားကျွန်းမှာ စွန့်ပစ်ခံရပါတယ်။ ဒိုင်ဂိုမန်းဒက်ဇ်က အကူအညီရှာဖို့ ဆန်တိုဒိုမင်ဂိုကို ကနူး လှေနှင့် သွားပါတယ်။ သင်္ဘောသားတစ်ဝက်လောက် က ကျွန်ုပ်ကို ပုန်ကန်ကြပါတယ်။ ကံအားလျော်စွာကျွန်ုပ်ဘက်က နိုင်လိုက်ပါတယ်။ 

 

၁၅၀၄ - ဒိုင်ဂိုမန်းဒက်ဇ်က ကျွန်ုပ်ကိုကယ်ဖို့ သင်္ဘောတစ်စင်း

ဆောင်ယူခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်ုပ် လူမမာအဖြစ်နှင့် စပိန်ကို ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။

 

ခရစ္စတိုဖာကိုလံဘတ်ဟာ စပိန်ပြည် ဗယ်လက်ဒိုလစ် မှာ ၁၅ဝ၆ ခုနှစ် မေလ ၂၀ ရက်နေ့ ကွယ်လွန်ပါ တယ်။

 

အခန်း(၁)

ပင်လယ်သို့ထွက်ခြင်း

'ခရစ္စတိုဖာ ကိုလံဘတ်”ဟာ ပင်လယ်ခရီးထွက်ဖို့ တောင့်တ ခဲ့ပါတယ်။ သူဟာ ပင်လယ်အကြောင်းကို တစ်နေ့လုံး စဉ်းစားနေပြီး၊ တစ်ညလုံးလည်း ပင်လယ်အကြောင်းပဲ အိပ်မက် မက်တတ်ပါတယ်။ အီတလီရဲ့ စည်ကားရာ ဆိပ်ကမ်းမြို့ ဂျီနိုအာအနီးမှာနေတဲ့အတွက် သူဟာ ရပ်ဝေးကနေ အဖိုးတန် ပိုးထည်တွေနှင့် ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင် တွေ တင်ဆောင်ပြီး ဆိုက်ကပ်လာတဲ့သင်္ဘောတွေကို ကြည့်နေရတာ အလွန်နှစ်ခြိုက်ပါတယ်။ သူဟာ အော်ဟစ်ပြီး ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတဲ့ ကုန်သည်တွေ, သင်္ဘောတွေနှင့် မာလိန်မှူးတွေကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချ ထားတဲ့မျက်နှာမျိုးနှင့် စိုက်ကြည့်ရှုနေတတ်ပါတယ်။

“တစ်နေ့မှာ ငါလည်း သူတို့လို ဖြစ်ရမယ်။”

သူ့အဖေဟာ ရက်ကန်းစင်တစ်ခုကို ထောင်ထားပြီး၊ ကိုလံ ဘတ်ကို သူ့အလုပ်မှာပဲ ဝင်လုပ်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့သားမှာက တခြားစိတ်ကူးတွေ ရှိနေပါတယ်။ သူဟာ ကမ္ဘာပတ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါတယ်။

သူ့အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ်မှာ မြေထဲပင်လယ်တစ်ခွင်က ဆိပ်ကမ်းမြို့တွေကို လှည့်လည်ရောင်းချဖို့ ကုန်တွေတင်ထားတဲ့ ကုန်သည်သင်္ဘောတစ်စင်းနှင့် လိုက်ပါသွားခဲ့ပါတယ်။

ကိုလံဘတ်ဟာ ပင်လယ်အကြောင်း သူတတ်နိုင်သလောက် လေ့လာချင်ပါတယ်။ သူဟာ ကြိုးတွေကို တွယ်မတက်တတ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကုန်းပတ် မတိုက်တတ်သေးတဲ့အချိန်မှာ သူဟာ စာအုပ်တွေ ဖတ်, သမုဒ္ဒရာရဲ့ပုံတွေကို ကြည့်ပြီး သူ့ဘာသာသူ သင်ယူပါတယ်။ သူဟာ သံလိုက်အိမ်မြှောင်ကို သုံးပြီး၊ သင်္ဘော ဘယ်နေရာမှာ ရောက် နေတယ်ဆိုတာ သိရဖို့ လက်တွေ့စမ်းသပ်ကြည့်ပါတယ်။

ဒီနောက် သူ ၂၆ နှစ်အရွယ်ရောက်တဲ့အခါ အရာရာတိုင်း ဟာ ပြောင်းလဲသွားပါပြီ။ ပေါ်တူဂီကမ်းရိုးတန်းအနီးက သင်္ဘော ပေါ်မှာ ကိုလံဘတ် ရှိနေတုန်း၊ ပြင်သစ်စစ်သင်္ဘောတွေက သူတို့ သင်္ဘောသားတွေကို ပစ်ခတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ။

ကိုလံဘတ်ဟာ ပင်လယ်ထဲခုန်ချပြီး မျောနေတဲ့လှော်တက် တစ်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့ပါတယ်။ တက်ကို မြဲမြဲတွယ်ဖက် ရင်း သူဟာ ပေါ်တူဂီမြို့တော် လစ်စ်ဘွန်းအနီးက ကမ်းခြေကို ရောက်တဲ့အထိ မျောပါသွားခဲ့ပါတယ်။

ပေါ်တူဂီဟာ အာဖရိကကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက် အသစ် တွေ့ရှိထားတဲ့ နယ်မြေသစ်တွေနှင့် ကုန်သွယ်ရင်း တိုးတက်ကြီးပွား ခဲ့တဲ့ခုနှစ်ဟာ ၁၄၇၇ ခုနှစ် ဖြစ်ပါတယ်။ ။

လစ်စ်ဘွန်းကို ကိုလံဘတ်ရောက်တဲ့ အခါ သင်္ဘောတွေ ပြည့်ကျပ်နေအောင် ဆိုက်ကပ်ထားတဲ့ ဧရာမဆိပ်ကမ်းမြို့ကြီး ဖြစ်နေ တာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အတွက် အံ့သြသွားခဲ့ရပါတယ်။

'သင်္ဘောသားတစ်ယောက်ဖြစ်လာဖို့အတွက် ဒါဟာ အကောင်း ဆုံးနေရာပဲ။”လို့ သူက တွေးမိလိုက်တယ်လေ။

လစ်စ်ဘွန်းမှာ ဟိုအဝေးကြီး အတ္တလန္တိတ်ချောင်ကြိုချောင် ကြားကိုထွက်ခွာတဲ့ ကုန်သည်သင်္ဘောတွေနှင့် ဆက်မိပါတယ်။ မြောက်ဘက်ဆိုရင် ဗြိတိန်နှင့် အိုက်စ်လန်ကျွန်းအထိ၊ အနောက်ဘက်ဆို အာဇိုရီစ်၊ တောင်ဘက်ဆိုရင် ကနေရီကျွန်းများနှင့် အာဖရိက အထိ ပေါ့။

ပင်လယ်ပြင်ကို မထွက်တဲ့အခါမှာ ကိုလံဘတ်က လစ်စ်ဘွန်း မှာနေပြီး မြေပုံတွေ ရေးဆွဲရောင်းချကာ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း ငွေရှာခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့မှာ သူဟာ အထက်တန်းလွှာတစ်ဦးရဲ့ သမီး ဖြစ်သူ “ဒိုနာ ဖဲလီပါ”ကို တွေ့ပြီး၊ အလွန် ချစ်ခင်နှစ်သက်သွားခဲ့ ပါတယ်။

မကြာခင်မှာ သူတို့ လက်ထပ်ကြပြီး၊ "ဒိုင်ဂို”လို့ ခေါ်တဲ့ သားတစ်ယောက် ထွန်းကားခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီတော့ ကိုလံဘတ်ဟာ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်အဖြစ် အခြေကျသွားပြီလို့ ထင်စရာ ရှိပါတယ်။ တိုင်းပြည်သစ်တွေကို စူးစမ်းရှာဖွေတာထက်၊ သူဟာ အခြား ရေကြောင်းသွားတွေအတွက် မြေပုံတွေ ပံ့ပိုးပေးတဲ့အလုပ်ကို ပိုလုပ်လာရပါတယ်။

ဒိုင်ဂိုလေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ရှိသေးတဲ့ အချိန်မှာပဲ ဒိုနာ ဖဲလီ ပါ ကွယ်လွန်ခဲ့တယ်လေ။

‘အဖေါ်ဆိုလို့ ကလေးငယ် တစ်ယောက်ပဲရှိတဲ့ ကိုလံဘတ် ဟာ တစ်ခါ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ အခြား မြေပုံသမား တစ်ယောက်က စူးစမ်းရှာဖွေရေးသမားကြီး “မာကို ပိုလို” အကြောင်း စပြောလာတဲ့အခါမှာ သူ့ရဲ့ စွန့်စားလိုမှုစိတ်ဆန္ဒဟာ ပြင်းထန်လာ ခဲ့ပါတယ်။

"ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး။””လို့ သူ့မိတ်ဆွေက လွန်ခဲ့တဲ့အနှစ် ၂၀၀ က မာကိုပိုလိုရေးခဲ့တဲ့ စာအုပ်ကိုပြပြီး ကိုလံဘတ်ကို ပြော လိုက်ပါတယ်။

“မာကိုပိုလိုဟာ အင်ဒီးစ်ကျွန်းတွေကို ရောက်ခဲ့တယ်။”လို့ မိတ်ဆွေက ချီးကျူးပြောကြားလိုက်ပါတယ်။

“သူဟာ တရုတ်ပြည်နှင့် ဂျပန်ပြည်ကို တွေ့ခဲ့ပြီး မယုံကြည် နိုင်လောက်တဲ့အရာတွေကို မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ်။”

“ဒီလောက်တောင်ပဲလား။”လို့ ကိုလံဘတ်က စိတ်လှုပ်ရှား စွာနှင့် ထောက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ။

“အို-ပြောမနေနှင့်။ ရွှေစိုင်ရွှေခဲအမိုးနှင့်နန်းတော်ကြီးတွေ၊ ရှားပါးဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်နှင့် ပိုးထည်ချောတွေ ပြည့်လျှံနေတဲ့ ဈေးကြီးတွေ၊ အို-စုံလို့”

“တော်တော် ကြီးကျယ်ခမ်းနားတာပဲနော်။”လို့ ကိုလံဘတ် က ပြန်ပြောပါတယ်။

“ကျုပ် အဲဒီနေရာတွေကို ကြည့်ချင်တယ်ဗျာ။”

အင်ဒီးစ်နှင့် အာရှကို ကုန်းလမ်းခရီးရှည် သွားဝံ့တဲ့သူမှန်သမျှ ပိုးလမ်းမကြီးကို တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် စူးစမ်းရေးသမား အတော်များများဟာ အချိန်နှင့်ပတ်သက်ပြီး ပြောကြမယ်ဆိုရင် ရေကြောင်းခရီးက ပိုမြန်ကြောင်း တွေ့ရှိကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ပေါ်တူဂီ ဘုရင် “ဂျွန်”ကလည်း ရေကြောင်းသွားသူတွေကို အားပေးပါတယ်။

ဒါဇင်ပေါင်းများစွာသောလူတွေဟာ ငွေရှာဖို့နှင့် ဘုရင်ရဲ့ ချီးမြှောက်မှုကို ခံရဖို့အတွက် အင်ဒီးစ်ကျွန်းတွေကို သွားတဲ့ ရေကြောင်း လမ်းကို ရှာကြပါတယ်။ သူတို့ဟာ အရှေ့ဘက်ကိုသာ သွားဖို့ စီစဉ်ကြပါတယ်။ ကိုလံဘတ်ရဲ့အယူအဆက တစ်မူထူးခြားပြီး၊ “ကမ္ဘာ ကြီးဟာ လုံးနေတယ်။”လို့ ယူဆထားပါတယ်။

‘ဆန့်ကျင်ရာဘက်ကို ရွက်လွှင့်သွားရင် ပိုပြီး မမြန်နိုင်ဘူး လား။”လို့ သူက စဉ်းစားပါတယ်။ အဆုံးမရှိတဲ့မြေပုံတွေ, ဇယား တွေနှင့် ပထဝီဝင်စာအုပ်တွေကို လေ့လာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူဟာ အခိုင်အမာ ယုံကြည်သွားပါတော့တယ်။

“ငါဟာ အနောက်ဘက်ကို ရွက်လွှင့်သွားပြီး သူတို့အားလုံး ကို အနိုင်ယူကာ အင်ဒီးစ်ကျွန်းစုကို အရောက်သွားကြမယ်။”လို့ သူက ပြောလိုက်ပါတယ်။