ကျော်ဝင်း - နှလုံးလှသံတမန်

ဘာသာပြန်သူ၏ ဝန်ခံစကား

ကျွန်တော်တို့ တစ်တွေမှာ သူရဲကောင်းပုံပြင်များဖြင့် ကြီးပြင်းခဲ့ရသူများဟု ဆိုနိုင်လိမ့်မည် ထင်ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော ခေတ်ကြီးမှာ စစ်နှင့်တော်လှန်ရေးများဖြင့် ဆူဝေလျက် ရှိနေခဲ့သည်။ ဤအခင်းအကျင်းမှပင် ပုံပြင် မဟုတ်သော တကယ့်သူရဲကောင်းတွေလည်း မနည်းမနော ပေါ်ထွက်ခဲ့သည်။ သူတို့ တစ်တွေမှာ တိုင်းပြည်အတွက်၊ လူမျိုးအတွက်၊ ယုံကြည်ချက်အတွက် အသက်စွန့်ခဲ့ကြ သူတွေ ဖြစ်သည်။ အဆိုပါ ယုံကြည်ချက်များအတွက် သေရဲ၊ သတ်ရဲ၊ ရင်ဆိုင် ရဲခဲ့သူတွေလည်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့က သူတို့၏ စွန့်လွှတ်နိုင်စွမ်းနှင့် သူရသတ္တိကို အားကျသည်။ ဤအားကျစိတ်နှင့်ပင် သူရဲကောင်းတွေကို ကြည်ညိုခဲ့သည်။

ယခု ကျွန်တော်တို့တစ်တွေ အသက်ငါးဆယ်ကျော်လာပြီ ဖြစ်သည့်တိုင်၊ ကမ္ဘာကြီးမှာ စစ်ပွဲများဖြင့် မကင်းတတ်သေး။ တော်လှန်ရေး ဆိုသော အသံကိုလည်း ဆက်လက်ကြားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။

သို့နှင့်အမျှ သူ့ခေတ်နှင့်သူ၊ သူရဲကောင်း ဆိုသူများလည်း ပေါ်ထွက်နေဆဲ ဖြစ်ပါသည်။ သို့နှင့်တိုင် သူရဲကောင်း” နှင့်ပတ်သတ်သော ကျွန်တော် တစ်ဦးချင်း၏ တိမ်းညွတ်မှုမှာ ငယ်ငယ်ကလို မဟုတ်တော့ ..။ အသက်ကြီးလာ၍ ကြောက်တတ်လာ သည်ဟု ဆိုချင်ကဆို... သိသိသာသာ ပြောင်းလာသည်။ ယုံကြည်ချက် တစ်ခုခုအတွက် အသက်စွန့်သွားကြသော လူငယ်တွေ သတင်းကို ကြားရတိုင်း သူတို့ မိဘနေရာမှ ဝင်ကြည့်ပြီး၊ ဝမ်းနည်း ကြေကွဲတတ်လာသည်။ မိမိအသက်ကိုရော၊ သူတပါး၏ အသက်ကိုပါ မြူတစ်မှုန်မျှ တန်ဖိုးထားရကောင်းမှန်း မသိသော အသေခံ ဖေါက်ခွဲရေးသမား လူငယ်လေးတွေ အကြောင်း ကြားရသောအခါ အားမကျမိတော့ဘဲ ထိတ်လန့် လာမိသည်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် သားသမီးအရွယ် လူငယ်တွေကို အမုန်းတွေဖြင့် လောင်မြိုက် မနေစေချင်။ မေတ္တာဖြင့် ချစ်ခင်တတ်သူတွေသာ ဖြစ်စေချင်သည်။ နာကျည်းချက်တွေ၊ အာဃာတတွေဖြင့် "နေလမ်း” ကိုသာ ရွေးစေချင်သည်။ ပါဝါအတွက် တိုက်ပွဲဝင်သူထက်၊ တရားမျှတမှုအတွက် လှုပ်ရှားသော သူရဲကောင်းတွေသာ ဖြစ်စေချင်သည်....။ ဤသည်မှာ သူရဲကောင်းဆိုသည်နှင့် ပတ်သတ်သော ကျွန်တော်၏ ပြောင်းလဲလာသော အတွေးအမြင်ကို ရိုးသားစွာ ဖွင့်ဟဝန်ခံလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

မိတ်ဆွေ ကဗျာဆရာ ကိုအောင်ဇင်မင်း ခေါ်လာ၍ ကိုစိုင်းဆိုသော လူငယ်လေး တစ်ယောက်နှင့် သိကျွမ်းခွင့် ရခဲ့သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံတွင် အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကို လုပ်ကိုင်ရင်းကျောင်းတက်ခဲ့သူဟု မိတ်ဆက်ပေး၍ စိတ်ဝင်စား သွားသည်။ သူ့အပေါင်းအသင်း၊ သူ့သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေများ၏ ကူညီမှုအပြင် သူရှာဖွေရသော ချွေးနည်းစာဖြင့် ပရဟိတကျောင်းလေးတစ်ကျောင်း ဖွင့်ထားသည်ဟု သိရသောအခါ သာမန်စိတ်ဝင်စားရုံမျှ မကတော့ပါ။ လေးစားမှုပါ ပါလာသည်။ အကြောင်းရှိ၍ ဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်တော်တို့ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များ အနေနှင့် (မည်သူမဆို) အလှူဒါနနှင့် သိပ်စိမ်းလိမ့်မည် မထင်ပါ။ သို့နှင့်တိုင် "ဘာသာရေးနှင့် ဆက်နွယ်သော ဒါန” (religious donation) သာများပြီး "လူမှုရေးဒါန” (social donation) ဘက်တွင် အားနည်းနေသလား ထင်မိသည်။ ယခု ကိုစိုင်းလို လူငယ်လေး တစ်ယောက်က ဆင်းရဲချို့တဲ့သူ ကလေးများ အတွက် ပရဟိတ ကျောင်းလေး တစ်ခု အရင်းအနှီးစိုက် ဆောင်ရွက်နေသည်ကို သိရသောအခါ သူ့ကို မလေးစားပဲ မနေနိုင်။ သူ့စေတနာကို သာဓုခေါ်မိသည်။

ကျွန်တော့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် “တာဝန်ယူမှု”၊ “ပရဟိတ” စသောစကားတွေ ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ပြောတတ်သူ မနည်းမနော ရှိပါသည်။ ကိုစိုင်းကား စကားအရာတွင်သာ ရွှန်းရွှန်းဝေသူ မဟုတ်။ တကယ့်စေတနာ ရွှန်းရွှန်းဝေနှင့် ဆောင်ရွက်နေသူမှန်းဝန်ခံရလျှင် ကိုစိုင်းအပေါ် ခင်မင်လေးစားစိတ်ဖြင့် လက်ခံနားလည်ရသော အခါ ပို၍ပင် လေးစား ခင်မင်မိသည်။ သည်လိုနှင့် သူတောင်းသော အကူအညီကို အလွယ်တကူ ခေါင်းညိမ့်မိလိုက်သည် ဆိုပါစို့။ သူက သူနှစ်သက်သော စာအုပ်လေး တစ်အုပ်ကို ဘာသာပြန်ဖို့ လာအပ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ခဲ့သည့် တိုင် သူပေးထား ခဲ့သော စာအုပ်လေးကို စိတ်မဝင်စားမိသေးပါ။ အလုပ်ကြွေးတွေ ပိနေသည့် အတွက်

ကောက်ကိုင် မကြည့်ဖြစ်ခဲ့သည်လည်း ဖြစ်ပါသည်။ သည်လိုနှင့် လနှင့်ချီ ကြာသွားသည်။ ကိုစိုင်းကိုရော ကိုအောင်ဇင်မင်းကိုပါ အားနာမိသည်။

ဖြစ်ချင်တော့ သင်္ကြန်ရက်တွေ မတိုင်မှီမှာပင် ကျွန်တော့ခါးက အခြေအနေ ဆိုးလာသည်။ စာရေးစားပွဲမှာ မထိုင်နိုင်တော့... အိပ်ယာပေါ် လှဲရင်း အချိန် ကုန်ရတော့သည်။ သည်တွင် ကိုစိုင်း စာအုပ်လေးကို မရည်ရွယ်ဘဲ ကောက်လှန်မိရာမှ စွဲသွားတော့သည်။ သည်လိုနှင့် အိပ်ရာပေါ်မှာပင် မှောက်လိုက် လှန်လိုက်နှင့် ဘာသာပြန် ဖြစ်သွားတော့သည်။ ကိုစိုင်းစာအုပ်ထဲမှ သူရဲကောင်း ဇာတ်ဆောင် စူဋိဟာရမှာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှ ရှာဖွေနေမိသော သူရဲကောင်း အမျိုးအစားသစ် ဖြစ်နေသောကြောင့် ဤမျှ လက်သွက်သွားခြင်း ဖြစ်မည် ထင်သည်။

အမှန်စစ်စစ် ဂူဝိဟာရမှာ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်အတွင် ဂျပန်ဖက်ဆစ် အစိုးရကို သစွာခံရသော သံတမန်ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ပါသည်။ သူသည် ဖက်ဆစ် တော်လှန်ရေး သမား မဟုတ်။ ဖက်ဆစ်ယန္တယားကြီးထဲမှ ခွေးသွားစိတ် တစ်ခုဟူ၍ပင် ဆိုလိုက ဆိုနိုင်သည်။ သို့သော် သူသည် နှလုံးလှသူ ဖြစ်သည်။ လူ၊ လူချင်း စာနာစိတ် အပြည့်အဝရှိသူ ဖြစ်သည်။ ဤစိတ်ကြောင့် ပင် စူဠိဟာရမှာ ကျွန်တော့် ဟာဒယကို လာငြိသော သူရဲကောင်း အမျိုးအစားသစ် ဖြစ်လာရတော့သည်။ သူ့အကြောင်းကိုဘာသာပြန်ဖြစ်သည့် အတွက် ကျေနပ်မိသည်။ သည့်အတွက် ကိုစိုင်းကို ကျေးဇူးတင် သည်။

ကျော်ဝင်း ၁၄၊၀၄၊၂ဝဝ၇။